بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر كاهش مشكلات بين فردي و اجتناب تجربه‌اي دانشجويان

The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Reduction of Interpersonal Problems and Experiential Avoidance in University Students

زمينه و هدف : درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (Acceptance and commitment therapy يا ACT)، درمان جديدي براي مشكلات بين فردي به شمار مي‌رود. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي روش ACT بر مشكلات بين فردي و اجتناب تجربه‌اي (Experiential avoidance) دانشجويان دختر داراي مشكلات بين فردي انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني در دسترس بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانشجويان دختر مشغول به تحصيل در رشته‌هاي پرستاري، مامايي، علوم آزمايشگاهي، مديريت، حقوق، حسابداري و معماري دانشگاه آزاد اسلامي واحد گرگان بود كه 66 نفر آن‌ها به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. اين افراد به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و شاهد قرار گرفتند. مداخله در گروه آزمايش بر اساس تحقيق McKay و همكاران، به صورت گروهي و در 10 جلسه 90 دقيقه‌اي توسط يك روان‌شناس باليني آموزش ديده انجام شد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌هاي مشكلات بين فردي (32-Inventory of Interpersonal Problems يا 32-IIP) و پذيرش و عمل (Acceptance and Action Questionnaire-II يا AAQ-II) بود كه اجتناب تجربه‌اي را مورد سنجش قرار داد. نمرات پيش‌آزمون و پس‌آزمون با استفاده از آزمون كواريانس تجزيه و تحليل گرديد. يافته‌ها: پس از كنترل نمرات پيش‌آزمون، تفاوت معني‌داري بين ميانگين نمرات مشكلات بين فردي (0/001 > P) و اجتناب تجربه‌اي (0/001 > P) بين دو گروه‌ در مرحله پس‌آزمون مشاهده شد. نتيجه‌گيري: روش ACT مي‌تواند تأثير مطلوبي بر مشكلات بين فردي و اجتناب تجربه‌اي داشته باشد.

Aim and Background: Acceptance and commitment therapy (ACT) is a novel method for resolving interpersonal problems. The aim of the present study was to determine the effectiveness of ACT on interpersonal problems and experiential avoidance among female students with interpersonal problems. Methods and Materials: In this convenience clinical trial, the study population consisted of all female students in the Islamic Azad University of Gorgan, Iran, in the fields of nursing, midwifery, laboratory sciences, management, law, accounting, and architecture. The participants consisted of 66 individuals selected via purposive sampling. The study population was randomly categorized into intervention (ACT group) and control groups. The intervention consisted of 10 90-minute ACT sessions, which were held by a trained clinical psychologist according to a study by McKay, Lev, and Skeen (2012). The data collection tools included two short-form questionnaires, i.e., the Inventory of Interpersonal Problems (IIP-32) and Acceptance and Action questionnaire (AAQ-II). Pretest and posttest scores were analyzed using ANCOVA Findings: After controlling of pretest scores, a significant difference was observed between the groups in terms of the average scores of interpersonal problems (P < 0.001) and experiential avoidance (P < 0.001) in the posttest. Conclusions: Based on the findings, ACT can be effective on improvement of interpersonal problems and experiential avoidance.