مقابلۀ گفتمان تبارشناسي در دو متن تاريخي قرن 4ه.ق؛ تاريخ بخارا و تجاربألامم

تبارگرايي و توجه به تبار در بين حكومت هاي ايرانيِ قرن چهارم هجري اهميت خاصي داشته است. بنابراين يكي از مباحث مهم نظري در تاريخ ايران، در قرون نخستين و ميانه اسلامي، گفتمان تبارشناسي تاريخي است. در اين ميان دو سلسلۀ ساماني و آلبويه به منظور كسب مقبوليت در بين مردم، به تبار خود و معرفي آن به جامعه ايراني و بزرگان و دانشمندان ايراني توجه خاصي داشتند. از سوي ديگر نميتوان به نقش ايدئولوژي در تثبيت قدرت حكومت هاي مستقل ايراني در اين زمان بي توجه بود. مهمترين منابع موجود در مورد تاريخ سياسي اين دو سلسله كتاب هاي تجاربألامم و تاريخ بخارا هستند. نويسندگان اين دو كتاب به خوبي از نقش گفتمان تبارشناسي سلسله هاي مورد نظر آگاه بودند و از اين مسأله غافل نماندند. اين مقاله برآن است تا گفتمان سياسي و تبارشناسي حكومت هاي ساماني و بويه را در اين دو منبع مهم مورد بررسي قرار دهد.

this article has no abstract