كاركردهاي اعتقاد به امام‌زاده ها در ايران عصر ناصري(1264-1313ه.ق)

امام­زاده­ ها به عنوان يكي ازنمادهاي هويت بخش شيعي، درپيوند با معتقدات مذهبي و فرهنگي، به­ ويژه ازدوره صفوي يكي از اجزاي لاينفك جامعه ايراني-اسلامي به شمار رفته­ اند. دراين ميان، عهد ناصري بنا به دلائلي چون تاثير ثبات نسبي اوضاع سياسي ،اهتمام حكومت وقشرهاي مختلف مردم به ساخت و تعمير بناي مزار امام­زادگان و نيز گسترش روزافزون امر زيارت، از اهميت زيادي برخوردار است. كثرت بقاع امام زادگان و توجه اقشار مختلف جامعه به آنها، پرسش­ هاي اساسي را در مورد جايگاه و نيزكاركردهاي­ هاي آنان مطرح مي­سازد. براين اساس، پژوهش پيش رو كوشش كرده با جمع آوري داده ها به شيوه كتابخان ه­اي و نقد وبررسي آنها، به پرسش هاي تحقيق از زواياي مختلف پاسخ دهد. درنهايت، يافته­ هاي تحقيق ضمن آنكه بيانگر كاركردهاي گوناگون امام­زاده ها در زمينه هاي مختلف اعتقادي ،سياسي ،اجتماعي و غيره­ است برخي از ابعاد فلسفه وجودي آنها را نيز نشان مي دهند.

this article has no abstract