تأثير درمان فرا تشخيصي يكپارچه بر پرخوري و دشواري در تنظيم هيجان بيماران مبتلا به اختلال پرخوري: آزمايش تصادفي كنترل شده يك سوكور

The Effect of Unified Transdiagnostic Therapy on Binge Eating and Difficulties in Emotion Regulation in Patients with Binge Eating Disorder: A Single-Blind Randomized Controlled Trial

زمينه و هدف : پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير درمان فراتشخيصي يكپارچه بر پرخوري و دشواري در تنظيم هيجان بيماران مبتلا به اختلال پرخوري انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين كارآزمايي باليني يك‌ سوكور، جامعه پژوهش را تمامي زنان مبتلا به اختلال پرخوري شهرستان كاشان تشكيل داد. از بين افرادي كه در نيمه اول سال 1394 به كلينيك تخصصي تغذيه كاشان مراجعه كرده بودند، 60 نفر با دامنه سني 52-19 سال و تشخيص اختلال پرخوري، به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفي به دو گروه اختصاص يافتند تا تحت درمان فراتشخيصي قرار گيرند (30 نفر) يا به مدت 12 هفته در ليست انتظار بمانند (30 نفر). متغيرهاي وابسته با استفاده از مقياس پرخوري Gormally و مقياس دشواري در تنظيم هيجان Gratz و Roemer (Difficulties in Emotion Regulation Scale يا DERS) اندازه‌گيري شد. در نهايت، داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كواريانس چند متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: بعد از 12 هفته، درمان فراتشخيص منجر به كاهش معني‌دار نتايج پرخوري (55/3 ± 46/8- در مقابل 90/1 ± 36/1-) (001/0 > P) و دشواري در تنظيم هيجان (91/33 ± 70/99- در مقابل 32/24 ± 43/15) (001/0 > P) در مقايسه با گروه شاهد شد. نتيجه‌گيري: در درمان فراتشخيصي يكپارچه، عنصر رفتاري درمان در عادي كردن الگوهاي خوردن، برنامه‌ريزي وعده‌هاي غذا، آموزش تغذيه و خاتمه دادن به چرخه‌هاي پرخوري تمركز دارد و به فرد آموزش مي‌دهد تا مقادير كمتري از غذا را به طور منظم مصرف كند. همچنين، عنصر شناختي اين درمان، به مقابله با افكار ناكارامد همراه با پرخوري مي‌پردازد. به طور كلي، به دنبال اين مداخله، تأثيرات مثبتي بر پرخوري و دشواري در تنظيم هيجان مشاهده شد.

Aim and Background: This study was designed to determine the effect of unified transdiagnostic therapy on binge eating and difficulties in emotion regulation in patients with binge eating disorder. Methods and Materials: In this single-blind randomized controlled trial, the study population consisted of all women diagnosed with binge eating disorder in Kashan, Iran. Of those who went to the nutrition clinic in Kashan in the first half of 2015, 60 individuals of 19-52 years of age who were diagnosed with binge eating disorder were selected through purposive sampling and were randomly assigned to two groups in order to receive transdiagnostic therapy (n = 30) or remain on the waiting list (n = 30) for 12 weeks. The dependent variables were measured using the Binge Eating Scale (BES) (Gormally et al.) and Difficulties in Emotion Regulation Scale (DERS) (Gratz and Roemer). The collected data were analyzed using MANCOVA. Findings: After 12 weeks, compared with the control group, transdiagnostic therapy resulted in a significant reduction in binge eating (-8.46 ± 3.55 vs. -1.36 ± 1.90) (P < 0.001) and difficulties in emotion regulation results (-99.70 ± 33.91 vs. 15.43 ± 24.32) (P < 0.001). Conclusions: The behavioral component of unified transdiagnostic therapy focuses on the normalization of eating patterns, planning of meals, nutrition education, and culmination of the cycles of binge eating, and training of the individual to use smaller amounts of food regularly. Moreover, the cognitive component of this therapy focuses on coping with dysfunctional thoughts associated with binge eating. Generally, unified transdiagnostic therapy intervention had positive effects on binge eating disorder and difficulties in emotion regulation.