اﺛﺮ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺗﻨﺎوﺑﻲ ﺑﺮ ﻣﻮﻟﻜﻮل ﭼﺴﺒﺎن ﺳﻠﻮﻟﻲ ﻋﺮوق (VCAM-1) و ﻣﻬﺎرﻛﻨﻨﺪة ﻓﻌﺎل ﻛﻨﻨﺪة ﭘﻼﺳﻤﻴﻨﻮژن (PAI-1) زﻧﺎن ﻏﻴﺮﻓﻌﺎل ﭼﺎق

ﺷﻮاﻫﺪ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ VCAM-1 ﺑﺎ ﺗﻌﺪادي از ﻋﻮاﻣﻞ ﺧﻄﺮ ﻗﻠﺒﻲ ﻋﺮوﻗﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺮﻓﺸﺎر ﺧﻮﻧﻲ ارﺗﺒﺎط دارد و ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﺑﺎﻻي PAI-1 اﻧﺪوﺗﻠﻴﺎﻟﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﻛﺎﻫﺶ ﻓﻴﺒﺮﻳﻨﻮﻟﻴﺰ و ﺗﺮوﻣﺒﻮز ﻣﻲ ﺷﻮد. از اﻳﻦ رو ﻫﺪف از ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺣﺎﺿﺮ اﺛﺮ ﻫﺸﺖ ﻫﻔﺘﻪ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺗﻨﺎوﺑﻲ ﺑﺮ VCAM-1 و PAI-1، زﻧﺎن ﭼﺎق ﺑﻮد.20 زن ﭼﺎق )ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺳﻦ 41/85±3/31 ﺳﺎل، ﻧﻤﺎﻳﻪ ﺗﻮده ﺑﺪﻧﻲ 27/45±3/65 ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم ﺑﺮ ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻊ، درﺻﺪ ﭼﺮﺑﻲ 35/45±3/45 درﺻﺪ و وزن 75/55±5/4 ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم( ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﻲ در دو ﮔﺮوه ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. 13 آزﻣﻮدﻧﻲ در ﮔﺮوه ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺗﻨﺎوﺑﻲ )ﺳﻪ اﻳﻨﺘﺮوال ﺳﺮﻋﺘﻲ 10 ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺑﺎ ﺗﻨﺎوبﻫﺎي اﺳﺘﺮاﺣﺘﻲ 30 ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺑﻴﻦ اﻳﻨﺘﺮوالﻫﺎ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن ﺳﻪ ﺗﻨﺎوب ﺳﺮﻋﺘﻲ 30 ﺛﺎﻧﻴﻪاي ﺑﺎ ﺗﻨﺎوبﻫﺎي اﺳﺘﺮاﺣﺘﻲ 90 ﺛﺎﻧﻴﻪ و اﻓﺰاﻳﺶ ﺑﺎر( و 10 آزﻣﻮدﻧﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮔﺮوه ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮن آزﻣﻮدﻧﻲ در ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺎﺷﺘﺎ ﺟﻤﻊ آوري و ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﻲ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺳﻄﻮح ﭘﻼﺳﻤﺎﻳﻲ VCAM-1 و PAI-1 در ﻗﺒﻞ و ﭘﺲ از 8 ﻫﻔﺘﻪ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻣﻮرداﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺳﻄﻮح ﭘﻼﺳﻤﺎﻳﻲ VCAM-1 و PAI-1 در ﮔﺮوه ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺗﻨﺎوﺑﻲ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻨﺎداري ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺖ )0/05 ≥ P(. ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻪ ﺗﻮده ﺑﺪﻧﻲ، ﻧﺴﺒﺖ دور ﻛﻤﺮ ﺑﻪ دور ﻟﮕﻦ، ﺗﻮان ﻫﻮازي و درﺻﺪ ﭼﺮﺑﻲ ﻧﻴﺰ در ﮔﺮوه ﺗﺠﺮﺑﻲ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻨﻲ داري ﻛﺎﻫﺶ داﺷﺖ )0/05 ≥ P(. ﺑﻪ ﻃﻮرﻛﻠﻲ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺗﻨﺎوﺑﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﻛﺎﻫﺶ VCAM-1 و PAI-1 ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً اﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻧﺎﺷﻲ از ﻛﺎﻫﺶ وزن و ﺗﻐﻴﻴﺮات اﻳﺠﺎدﺷﺪه در ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺑﺪن زﻧﺎن ﭼﺎق ﺑﺎﺷﺪ.