مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و ايماگوتراپي بر كيفيت زندگي زناشويي زنان داراي تعارضات زناشويي

Comparing the Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) and Imagotherapy on the Quality of Marital Life of Married Women with Marital Conflicts

هدف: تعارضات زناشويي سلامت روان زوجين را با آسيب مواجه مي‌كند. بر همين اساس پژوهش حاضر با هدف بررسي مقايسه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و ايماگوتراپي بر كيفيت زندگي زناشويي زنان داراي تعارضات زناشويي انجام گرفت. روش: روش پژوهش حاضر نيمه­آزمايشي با طرح پيش­آزمون-پس­آزمون با گروه كنترل و دوره پيگيري دو ماهه بود. جامعه پژوهش حاضر زنان داراي تعارضات زناشويي مراجعه كننده به مراكز مشاوره مهستا، اوستا، ايرانيان و ارمغان شهر تهران در سال 1396 بودند. در اين پژوهش از روش نمونه‌گيري غيراحتمالي هدفمند و گمارش تصادفي استفاده شد. پس از انتخاب حجم نمونه (30 زن) و گمارش آنها در دو گروه­ آزمايش و يك گروه كنترل، گروه­هاي آزمايش مداخلات درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (8 جلسه) و ايماگوتراپي (10 جلسه) را طي سه ماه به صورت هفته­اي يك جلسه 90 دقيقه­اي دريافت نمودند. اين در حالي بود كه گروه كنترل اين مداخلات را دريافت نكرد. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه تعارض زناشويي براتي و ثنايي(1375) و پرسشنامه كيفيت زندگي زناشويي (باسبي و همكاران، 1995) بود. داده‌هاي جمع‌آوري شده توسط تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر با بهره‌گيري از نرم‌افزار SPSS23 تجزيه وتحليل شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل داده‌ها نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و ايماگوتراپي بر كيفيت زندگي زناشويي زنان داراي تعارضات زناشويي موثر بوده است (0001/0>p). همچنين بين اثربخشي آموزش درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و ايماگوتراپي بر كيفيت زندگي زناشويي زنان داراي تعارضات زناشويي تفاوت معنادار مشاهده نشد (05/0

Marital conflicts affect couples' mental health. Accordingly the present study was conducted aiming to compare acceptance and commitment therapy and Imagotherapy on the quality of marital life of married Women with marital conflicts. Method: The research method of the present study was quasi-experimental with pretest, posttest control group design and a two month follow-up period. The statistical population of the current study included all married Women with marital conflicts referring Mahesta, Avesta, Iranian & Armaghan Consulting Centers in the city of Tehran in 2017. Non-probable Purposive sampling method and random replacement were applied. After selecting the sample size (30 women) and replacing them into experimental and control groups, the experimental group received ninety-minute Acceptance and Commitment Therapy (8 sessions) and Imagotherapy (10 sessions) during three months once a week. However, the control group did not receive these interventions. The applied questionnaires in the present study included marital conflict by Barati and Sana'ie (2006) and Marital adjustment questionnaire (Busby et al, 1995). The collected data were analyzed through Analysis Variance with repeated measure via SPSS23. Result: The results of data analysis showed that ACT and imagotherapy were effective on the quality of marital life of married Women with marital conflicts (P<0. 001). Moreover there was not observed any significant difference between the effectiveness of teaching ACT and imagotherapy on the quality of marital life of married Women with marital conflicts (P>0. 05). Conclusion: According to the findings of the present study it can be concluded that ACT and imagotherapy have similar effectiveness on the quality of marital life of the women with marital conflicts and these two methods can be used to improve the quality of marital life of these women