اثربخشي درمان مرور زندگي با منظر سهم‌گذاري بر بهبود عملكرد خانواده و الگوهاي ارتباطي زنان باردار در بحران زلزله كرمانشاه

Evaluate the effectiveness of life-saving treatment with sharing perspective on family function improvement and communication patterns in pregnant women in earthquake-prone area (Case study: Kermanshah Province)

هدف : پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان مرور زندگي با منظر سهم گذاري بر بهبود عملكرد خانواده و الگوهاي ارتباطي زنان باردار در منطقه زلزله زده سرپلذهاب بود. روش:در اين مطالعه روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه‌هاي آزمايش و كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه زنان باردار شهر سرپلذهاب است كه بحران زلزله كرمانشاه را تجربه كرده بودند. از ميان آنان تعداد 24 نفر به روش نمونه گيري تصادفي ساده دردو گروه مساوي (12 نفره)جايگزين شدند..آزمودني‌هاي هر دو گروه پرسشنامه عملكرد خانواده(FAD) و پرسشنامه الگوهاي ارتباطي زوجين كريستنسن و سالاواي(CPQ) را در مرحله پيش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند. گروه آزمايش طي 10 جلسه درماني 90 دقيقه اي(هفته اي يك جلسه)تحت مداخله مرور زندگي با منظر سهم گذارانه قرار گرفتند و با گروه كنترل مورد مقايسه قرار گرفت. براي تحليل داده‌ها از آزمون تحلي كوواريانس استفاده گرديد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه ميانگين نمرات پس آزمون گروه آزمايش به طور معني‌داري در الگوهاي ارتباطي و عملكرد خانواده بيش از گروه كنترل است. به عبارتي مي‌توان گفت كه درمان مرور زندگي با منظر سهم گذاري به طور معني‌داري موجب بهبود الگوهاي ارتباطي ( زير مقياس‌هاي سازنده متقابل، توقع /كناره گيري و اجتناب متقابل) و عملكرد خانواده در مرحله پس آزمون شده است. بحث و نتيجه گيري: نتايج حاصل از اقدامات مداخله در بحران به دنبال سوانح، نه تنها به ارتقاء سلامت روان بازماندگان كمك مي كند بلكه نقشي مثبت در كاهش مشكلات جسماني و روانشناختي كه در دوران پس از سانحه افزايش مي يابند، دارند.

The purpose of this study was to evaluate the effectiveness of life-saving treatment with sharing perspective on family function improvement and communication patterns in pregnant women in earthquake-prone area.Methods: The population of this study is all pregnant women who have experienced earthquake crisis. All pregnant women in the field were divided into two groups of 12 in experimental and control groups. The experimental group participated in training sessions. Before and after the sessions, both pre-test and post-test groups were compared and compared with the control group. The research tool was a Family Functioning Questionnaire and Couples Communication Questionnaire which was used in this study. Data were analyzed by covariance method. Results: The findings showed that the mean scores of the post-test in the experimental group were significantly higher in the communication and family functioning patterns than the control group. In other words, sharing life-cycle treatment with the sharing perspective significantly improved communication patterns (cross constructive subscales, expectation / withdrawal, and mutual avoidance) and family functioning in the posttest stage. Conclusion: The results of disaster intervention interventions not only help to improve the mental health of survivors but also have a positive role in reducing the physical and psychological problems that are increasing in the post-traumatic period.