ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻴﺰان ﺗﺤﻠﻴﻞ رﻓﺘﮕﻲ و رﺿﺎﻳﺖ ﺷﻐﻠﻲ ﻛﺎرﻛﻨﺎن ﻓﻌﺎل و ﻏﻴﺮﻓﻌﺎل داﻧﺸﮕﺎه ﻫﺎي آزاد اﺳﻼﻣﻲ ﻣﻨﻄﻘﻪ12

ﻫﺪف از اﺟﺮاي اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻴﺰان ﺗﺤﻠﻴﻞ رﻓﺘﮕﻲ و رﺿﺎﻳﺖ ﺷﻐﻠﻲ ﻛﺎرﻛﻨﺎن ﻓﻌﺎل و ﻏﻴﺮﻓﻌﺎل زن و ﻣﺮد داﻧﺸﮕﺎه ﻫﺎي آزاد اﺳﻼﻣﻲ ﻣﻨﻄﻘﻪ 12 ﺑﻮد. ﻧﻤﻮﻧﻪ آﻣﺎري ﺗﻌﺪاد 688 ﻧﻔﺮ ﺑﻮدﻧـﺪ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﻃـﻮر ﺗﺼـﺎدﻓﻲ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. 225 ﻧﻔﺮ از اﻳﻦ ﺗﻌﺪاد را ﻛﺎرﻛﻨﺎن ﻓﻌﺎل ﺗﺸﻜﻴﻞ دادﻧـﺪ و463 ﻧﻔﺮآﻧـﺎن ﻛﺎرﻛﻨـﺎن ﻏﻴﺮﻓﻌـﺎل ﺑﻮدﻧﺪ. ﻣﺘﻐﻴﺮ ﻫﺎي ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ در اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ﺗﺤﻠﻴﻞ رﻓﺘﮕﻲ و اﺟـﺰاي ﺳـﻪ ﮔﺎﻧـﻪ آن ﺷـﺎﻣﻞ ﻓﺮﺳـﻮدﮔﻲ ﻋﺎﻃﻔﻲ، ﻛﺎﻫﺶ ﺑﺎزده ﻋﻤﻠﻜﺮد و ﺗﻬﻲ ﺷﺪن از وﻳﮋﮔﻲ ﻫﺎي ﺷﺨﺼﻲ اﺳﺖ و رﺿﺎﻳﺖ ﺷﻐﻠﻲ ﺑﺎ اﺟـﺰاي5 ﮔﺎﻧـﻪ آن ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻮع ﻛﺎر، ﻧﺤﻮه ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻫﻤﻜﺎران، ﺗﺮﻓﻴﻊ و ﺣﻘﻮق و ﻣﺰاﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺘﻐﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻞ( ﻣﻲ ﺷـﻮد از ﻃﺮﻓﻲ ﻓﻌﺎل ﺑﻮدن ﻳﺎ ﻧﺒﻮدن ﻛﺎرﻛﻨﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺘﻐﻴﺮ واﺑﺴﺘﻪ ﻣﺪﻧﻈﺮ ﺑﻮدﻧﺪ. اﺑﺰار اﻧﺪازه ﮔﻴﺮي ﺷـﺎﻣﻞ؛ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺗﺤﻠﻴﻞ رﻓﺘﮕﻲ ﺷﻐﻠﻲ "ﻣﺴﻠﺶ" و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ رﺿﺎﻳﺖ ﺷﻐﻠﻲ "وﻳﺴـﻴﻮﻛﻲ و ﻛـﺮوم " ﻣـﻲ ﺷـﺪﻧﺪ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺣﺪ ﻛﻔﺎﻳﺖ در ﺑﻴﻦ ﻛﺎرﻛﻨﺎن داﻧﺸﮕﺎﻫﻲ ﺗﻮزﻳﻊ و ﭘﺲ از ﺗﻜﻤﻴﻞ ﺟﻤﻊ آوري ﺷـﺪ، ﺑـﺎ ﺑﻬـﺮه ﮔﻴﺮي از آﻣﺎر ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ ﺷﺎﻣﻞ، ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ، اﻧﺤﺮاف اﺳـﺘﺎﻧﺪارد، ﻓﺮاواﻧـﻲ ﻫـﺎ و درﺻـﺪﻫﺎ و ﺑـﺎ اﺳـﺘﻔﺎده از آﻣـﺎر اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﻲ از آزﻣﻮن t ﮔﺮوه ﻫﺎي ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ اﻃﻼﻋﺎت اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﻣﻴﺰان ﺗﺤﻠﻴﻞ رﻓﺘﮕﻲ ﺷﻐﻠﻲ در ﻛﺎرﻛﻨﺎن ﻓﻌﺎل 63/7 و در ﻛﺎرﻛﻨﺎن ﻏﻴﺮﻓﻌﺎل 74/2 اﺳﺖ. از ﻃﺮﻓﻲ، زﻧﺎن ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﺮدان داراي ﺗﺤﻠﻴﻞ رﻓﺘﮕﻲ ﻛﻤﺘﺮي ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺗﺤﻠﻴـﻞ رﻓﺘﮕـﻲ ﻛﺎرﻛﻨـﺎن ﻓﻌـﺎل و ﻏﻴﺮﻓﻌـﺎل،ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ در ﺗﺤﻠﻴﻞ رﻓﺘﮕﻲ ﺷﻐﻠﻲ و اﺟﺰاي آن ﺑﻴﻦ دو ﮔﺮوه ﻓـﻮق اﺧـﺘﻼف ﻣﻌﻨـﻲ داري وﺟـﻮد دارد. ﭘﺲ از ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ رﺿﺎﻳﺖ ﺷﻐﻠﻲ ﻛﺎرﻛﻨﺎن ﻓﻌﺎل و ﻏﻴﺮﻓﻌﺎل، در رﺿﺎﻳﺖ از ﻫﻤﻜﺎران و رﺿﺎﻳﺖ ﺷـﻐﻠﻲ ﺑـﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲ داري ﺑﻴﻦ دو ﮔﺮوه ﻓﻮق ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪ؛ اﻣﺎ در ﺳـﺎﻳﺮ اﺟـﺰاي آن اﺧﺘﻼﻓـﻲ ﺑـﻴﻦ دو ﮔﺮوه ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﻴﺎﻣﺪ.