ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺮﺧﯽ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي ﺳﯿﺴﺘﻢ اﯾﻤﻨﯽ ﺑﻪ ﻃﻨﺎب زﻧﯽ ﺗﻨﺎوﺑﯽ ﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪ واﻣﺎﻧﺪﮔﯽ در زﻣﺎن ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ روز در دﺧﺘﺮان ﭘﺎﯾﻪ ﭼﻬﺎرم اﺑﺘﺪاﯾﯽ

ﻫﺪف از اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﯾﮏ وﻫﻠﻪ ﻃﻨﺎب زﻧﯽ ﺗﻨﺎوﺑﯽ ﺷﺪﯾﺪ ﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪ واﻣﺎﻧﺪﮔﯽ در ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ روز ﺑﺮ ﺑﺮﺧﯽ ﻓﺎﮐﺘﻮرﻫﺎي دﺳﺘﮕﺎه اﯾﻤﻨﯽِ دﺧﺘﺮان ﭘﺎﯾﻪ ﭼﻬﺎرم اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﺑﻮد. ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر، 15 دﺧﺘﺮِ ﭘﺎﯾﻪ ﭼﻬﺎرم اﺑﺘﺪاﯾﯽ )ﺳﻦ: 2/3 ± 11/23 ﺳﺎل، ﻗﺪ: 9/8 ± 131/76ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ و وزن: 5/44 ± 35/64 ﮐﯿﻠﻮﮔﺮم( ﺳﺎﻟﻢ و ﻣﺎﻫﺮ در ﻃﻨﺎب زﻧﯽ ﻃﯽِ ﺳﻪ وﻗﺖِ ﺻﺒﺢ، ﻇﻬﺮ و ﻋﺼﺮ ﻣﻮرد ارزﯾﺎﺑﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. در ﻫﺮ ﮐﺪام از ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎي روز، آزﻣﻮدﻧﯽ ﻫﺎ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺗﻨﺎوﺑﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺪت ﻃﻨﺎب زﻧﯽ ﺑﺎ رﯾﺘﻢ 112 ﺿﺮﺑﻪ ﻃﻨﺎب در دﻗﯿﻘﻪ را ﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪ واﻣﺎﻧﺪﮔﯽ )زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ آزﻣﻮدﻧﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دو ﺑﺎر ﻣﺘﻮاﻟﯽ رﯾﺘﻢ 112 ﺿﺮﺑﻪ ﻃﻨﺎب در دﻗﯿﻘﻪ را ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ( اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دادﻧﺪ. ﭘﯿﺶ و ﭘﺲ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺗﻨﺎوﺑﯽ، ﺧﻮﻧﮕﯿﺮي ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ آﻣﺪ و ﻣﻘﺎدﯾﺮ 6-CRP ،IL و TNF-α اﻧﺪازهﮔﯿﺮي ﻣﯽ ﺷﺪ. ﺳﭙﺲ، داده ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﺑﺎ اﻧﺪازهﮔﯿﺮي-ﻫﺎي ﻣﮑﺮر ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪﻧﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﻣﻘﺎدﯾﺮ 6-IL و CRP ﭘﺲ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ در ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎي ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻨﯽ داري اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ )0.05 < P( اﻣﺎ ﭘﺎﺳﺦ اﯾﻦ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ در ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻣﺘﻔﺎوت ﻧﯿﺴﺖ )0.05 > P(. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ، ﻣﻘﺎدﯾﺮ TNF-α ﭘﺲ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ در ﻫﻤﮥ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎي ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻨﯽ داري اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺖ )0.05 < P(. ﺑﻪ ﻋﻼوه، ﻣﻘﺎدﯾﺮ TNF-α ﭘﺲ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻇﻬﺮ و ﻋﺼﺮ ﺑﺎ زﻣﺎن ﺻﺒﺢ اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﯽ داري داﺷﺖ )0.05 < P(. ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ، ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﻣﻘﺪار ﺳﺎﯾﺘﻮﮐﺎﯾﻦ ﻫﺎي 6-CRP ،IL و TNF-α ﺑﺮ اﺛﺮ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺗﻨﺎوﺑﯽ در ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ روز اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ، اﻣﺎ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎي روز ﻓﻘﻂ ﺑﺮ TNF-α اﺛﺮ ﮔﺬار اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ اﯾﻦ ﺳﺎﯾﺘﻮﮐﺎﯾﻦ ﺑﻪ ﮐﻮرﺗﯿﺰول ﺑﺎﺷﺪ و ﭘﺎﺳﺦ اﯾﻦ ﺳﺎﯾﺘﻮﮐﺎﯾﻦ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺒﺢ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ.