عنوان مقاله :
رقابت‌پذيري گردشگري شهري در ايران(با استفاده از مدل يكپارچه دوآير)
عنوان به زبان ديگر :
(Urban Tourism Competitiveness in Iran (Applying Dwyer’s Integrated Model
پديد آورندگان :
قادري، اسماعيل دانشگاه علامه طباطبايي - گروه مديريت جهانگردي , اعرابي، سپهر پرديس تحصيلات تكميلي علامه طباطبايي
كليدواژه :
ايران , رقابت‌پذيري , گردشگري شهري , مدل يكپارچه دوآير
چكيده فارسي :
رقابت‌پذيري بالاي مقاصد در بازار گردشگري بين‌المللي يكي از اصلي‌ترين عوامل موفقيت در صنعت گردشگري به ويژه گردشگري شهري و بهره‌مندي از مزاياي آن است. بر اين اساس، پژوهش حاضر با بهره‌گيري از مدل يكپارچه دوآير در پي آن است تا به ارزيابي تعيين‌كننده‌هاي اصلي رقابت‌پذيري گردشگري شهري ايران مبادرت ورزد. در اين پژوهش پيمايش-مبنا پس از انتخاب نماگرها و دسته‌بندي آن‌ها در شش گروه با حجم نمونه 129 نفر، پرسشگري و پيمايشي آنلاين و با روش نمونه‌گيري غيرتصادفي-در دسترس انجام گرفته است. جامعه آماري اين پژوهش شامل كاركنان بخش‌هاي خصوصي، دولتي گردشگري و اساتيد و دانشجويان رشته گردشگري شده است. با شناسايي تعيين‌كننده‌هاي رقابت‌پذيري گردشگري، رقابت‌پذيري گردشگري شهري ايران نيز با استفاده از چهار شاخص اصلي OECD مورد تحليل قرار گرفته است. براي آزمون پايايي پرسش‌نامه از آلفاي كرونباخ استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه از شش تعيين‌كننده اصلي رقابت‌پذيري گردشگري شهري، منابع ارثي (با ميانگين كل 4/17) و شرايط موقعيتي (با ميانگين كل 3/55) مي‌توانند به عنوان تعيين‌كننده‌هاي رقابت‌پذيري گردشگري شهري ايران در نظر گرفته شوند. علاوه بر اين از نظر اين شاخص‌ها، رقابت‌پذيري گردشگري شهري ايران در وضعيت نسبتاً نامناسبي قرار گرفته است. همچنين تحليل رابطه بين رقابت‌پذيري گردشگري شهري و شش تعيين‌كننده نشان داد كه منابع ارثي و منابع ايجاد شده نسبت به ساير تعيين‌كننده‌ها با شدت بالاتر و به صورت مستقيم و غيرمستقيم بر رقابت‌پذيري گردشگري شهري اثرگذارند بر اين اساس، حفظ و ارتقاي كيفيت محيط‌زيست كشور، تنوع‌بخشي و توسعه فعاليت‌هاي تفريحي، برگزاري جشنواره‌ها و نمايشگاه‌ها، گسترش كمي و كيفي راهنماها و اطلاعات گردشگري و همچنين بازاريابي و تبليغات گسترده، از پيشنهادهاي اصلي اين پژوهش به شمار مي‌رود.
چكيده لاتين :
High competitiveness of the destinations is one of the key factors of success and benefiting from tourism in the international tourism market. Accordingly, this study seeks to identify the determinants of tourism competitiveness in Iran using Dwyer’s integrated model. After selecting the indicators and categorizing them into six groups, a questionnaire was developed and 129 questionnaires were completed through a web survey. The study population included all employees of the public and private tourism sector as well as professors and students of tourism field were selected. In addition to identifying the determinants of competitiveness of urban tourism, competitiveness of urban tourism was analyzed using OECD indicators. In order to test the reliability of the questionnaire, Cronbach's alpha was used. The results revealed that among the six key determinants of competitiveness of urban tourism, only endowed resources (with a total average of 4.17) and situational condition (with a total average 3.55) had relatively favorable conditions. The analysis of the relationship between tourism and six determinants of competitiveness revealed that endowed and created resources have had greater, direct and indirect effect on the competitiveness of urban tourism. Accordingly, protection and enhancement of the environment, the diversification and development of recreational activities, festivals and exhibitions, quantitative and qualitative improvement of tourism guides and information as well as marketing and advertising are suggested as the main recommendations of the study.
