ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮐﺎﻧﻮن ﺗﻮﺟﻪ دروﻧﯽ و ﺑﯿﺮوﻧﯽ ﺑﺮ ﯾﺎدﮔﯿﺮي ﻣﻬﺎرت ﭘﺮﺗﺎب در ﮐﻮدﮐﺎن 10 ﺗﺎ 12 ﺳﺎل در ﺷﺮاﯾﻂ ﯾﺎدﮔﯿﺮي ﺿﻤﻨﯽ و آﺷﮑﺎر

ﻫﺪف اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮐﺎﻧﻮن ﺗﻮﺟﻪ دروﻧﯽ و ﺑﯿﺮوﻧﯽ ﺑﺮ ﯾﺎدﮔﯿﺮي ﻣﻬﺎرت ﭘﺮﺗﺎب در ﮐﻮدﮐﺎن 10 ﺗﺎ 12 ﺳﺎل در ﺷﺮاﯾﻂ ﯾﺎدﮔﯿﺮي ﺿﻤﻨﯽ و آﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮي ﺧﻮﺷﻪ اي 60 ﻧﻔﺮ از ﮐﻮدﮐﺎن 10 ﺗﺎ 12 ﺳﺎل ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ اﻧﺘﺨﺎب و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﻪ 5 ﮔﺮوه ﮐﺎﻧﻮن ﺗﻮﺟﻪ دروﻧﯽ-ﺿﻤﻨﯽ، دروﻧﯽ-آﺷﮑﺎر، ﮐﺎﻧﻮن ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯿﺮوﻧﯽ-ﺿﻤﻨﯽ، ﺑﯿﺮوﻧﯽ-آﺷﮑﺎر و ﮐﻨﺘﺮل ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﺪﻧﺪ. دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎي ﺗﻮﺟﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ زاﭼﺮي )2005( ﺑﻮد، ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﺎﻧﻮن ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯿﺮوﻧﯽ )ﻧﻘﻄﻪ وﺳﻂ 100 اﻣﺘﯿﺎزي( و دروﻧﯽ )ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻣﭻ دﺳﺖ( اﺳﺖ. در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن آزﻣﻮدﻧﯽ ﻫﺎ 10 ﭘﺮﺗﺎب را اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ، ﺳﭙﺲ در ﻣﺮﺣﻠﻪ اﮐﺘﺴﺎب 6 ﺑﻠﻮك 10 ﮐﻮﺷﺸﯽ اﺟﺮا ﮔﺮدﯾﺪ و آزﻣﻮن ﯾﺎدداري 24 ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ در 10 ﮐﻮﺷﺶ اﺟﺮا ﺷﺪ. اﻃﻼﻋﺎت اراﯾﻪ ﺷﺪه در ﮔﺮوه ﯾﺎدﮔﯿﺮي آﺷﮑﺎر در ﺧﺼﻮص ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ اﺟﺮاي ﻣﻬﺎرت ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺑﻮد و در ﮔﺮوه ﯾﺎدﮔﯿﺮي ﺿﻤﻨﯽ ﻫﯿﭻ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺑﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن اراﯾﻪ ﻧﮕﺮدﯾﺪ. ﺟﻬﺖ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ﻫﺎ از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﺑﺎ اﻧﺪازه ﮔﯿﺮي ﻣﮑﺮر )آﻧﻮا( اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ در ﻣﺮﺣﻠﻪ اﮐﺘﺴﺎب ﺑﯿﻦ ﮔﺮوه ﻫﺎ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎداري ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺸﺪ. اﻣﺎ در آزﻣﻮن ﯾﺎدداري ﮔﺮوه ﮐﺎﻧﻮن ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯿﺮوﻧﯽ ﺗﺤﺖ ﺷﺮاﯾﻂ ﯾﺎدﮔﯿﺮي ﺿﻤﻨﯽ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺑﻬﺘﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﮔﺮوه ﻫﺎ داﺷﺘﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﺑﻪ ﻣﺮﺑﯿﺎن و ﻣﻌﻠﻤﺎن ورزش ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ ﺷﻮد در آﻣﻮزش ﻣﻬﺎرت ﻫﺎي ﺣﺮﮐﺘﯽ ﮐﻮدﮐﺎن 12-10 ﺳﺎل از روش ﺑﯿﺮوﻧﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﺗﻮﺟﻪ در ﺷﺮاﯾﻂ ﯾﺎدﮔﯿﺮي ﺿﻤﻨﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ.