مقايسه نشانگان باليني و ويژگي هاي شخصيتي رانندگان پرخطر و عادي

The Difference between Mental Health and Personality Characteristics among Normal- and High-Risk Drivers

زمينه و هدف پژوهش حاضر با هدف بررسي تفاوت بين سلامت روان و ويژگي هاي شخصيتي رانندگان پرخطر و عادي انجام گرديد. مواد و روش ها اين مطالعه به روش علي- مقايسه اي صورت گرفت. نمونه ها از ميان رانندگان عادي و پرخطر بخش ترخيص خودرو پليس راهور ناجا غرب شهر تهران انتخاب شدند. نمونه آماري تحقيق متشكل از 70 نفر بود كه 35 نفر از رانندگان پرخطر به روش نمونه گيري تصادفي ساده و 35 نفر از رانندگان عادي به شيوه در دسترس در پژوهش شركت نمودند. داده ها با استفاده از پرسش نامه جمعيت شناختي، مقياس نشانگان اختلال رواني (Symptom Checklist-90-Revised يا SCL-90-R) و پرسش نامه پنج عامل شخصيتي NEO (NEO-Five Factor Inventory يا NEO-FFI) جمع آوري گرديد و سپس در سطح توصيفي با استفاده از ميانگين و انحراف معيار و در سطح استنباطي با استفاده از آزمون Independent t مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها تفاوت معني داري بين سلامت روان رانندگان پرخطر و عادي وجود داشت (0/050 > P)؛ بدين معني كه رانندگان پرخطر سلامت روان پايين تري نسبت به رانندگان عادي داشتند. رانندگان پرخطر در تمامي نشانگان باليني، وضعيت سلامت پايين تري را نسبت به رانندگان عادي نشان دادند. همچنين، به لحاظ شخصيتي در عوامل روان رنجورخويي و برون گرايي، اختلاف معني داري بين رانندگان پرخطر نسبت به رانندگان عادي مشاهده شد (0/050 > P). در واقع، آنان نمره روان رنجورخويي و برون گرايي بالاتري نسبت به رانندگان عادي كسب كردند. نتيجه گيري مي توان نتيجه گرفت كه رانندگان پرخطر به لحاظ شخصيتي و سلامت روان دچار مشكلاتي هستند. بنابراين، بهتر است اين گونه رانندگان در كنار جريمه هاي مالي، در جلسات آموزشي و مشاوره اي روان شناختي نيز شركت نمايند و پليس راهنمايي و رانندگي از مداخلات روان شناختي براي درمان چنين افرادي استفاده كند.

Aim and Background: This study aimed to investigate the difference between mental health and personality characteristics among normal- and high-risk drivers. Methods and Materials: In the causal-comparative study, to select the sample, normal- and high-risk drivers were selected from the Traffic Police database in the west of Tehran City, Iran. The sample consisted of 70 individuals randomly selected; 35 persons were placed in the normal-risk drivers group, and 35 persons in the high-risk drivers group. Three questioners were used to gather the data, demographic questionnaire, NEO-Five Factor Personality Inventory (NEO-FFI), and Symptom Checklist-90-Revised (SCL90) questionnaire. The data were analyzed using t test via SPSS software. Findings: There were significant differences between mental health and personality characteristics among high- and normal-risk drivers (P < 0.050 for all). In addition, regarding the components of neuroticism and extraversion, there were significant differences between high- and normal-risk drivers, too (P < 0.050 for both). Conclusions: In general, the findings show that these variables are different in normal- and high-risk drivers so that high-risk drivers have lower mental health than normal-risk individuals. These low scales can be strengthened for normal-risk drivers. As a result, appropriate strategies for improving mental health can help in improving the driving of high-risk drivers.