كليدواژه :
رشد هوشمند شهري , توسعه پايدار , مدل‌هاي تصميم‌گيري چند معياره , شهر اردبيل
چكيده فارسي :
با ورود به هزاره سوم ميلادي، شهرها در اثر رشد جمعيت و شهرنشيني، با چالش‌هاي گسترده‌اي ناشي از رشدي فراتر از ظرفيت-هاي پاسخگو مواجه شده اند كه نمود عيني آن را در مسائلي چون فقر شهري، كمبود زيرساخت‌ها، اسكان غيررسمي، رشد آلودگي-ها، كاهش كيفيت زندگي و در مجموع، رشد ناپايداري‌ها مي‌توان مشاهده نمود. در چنين وضعيتي، يافتن راهكارهاي جديد و كم هزينه در جهت دستيابي به پايداري، بيش از پيش ضروري به نظر مي‌رسد. بر‌اين اساس، پژوهش حاضر استدلال مي‌كند كه هوشمندسازي، با بهره گيري از شاخص‌هايي همچون حكمروايي هوشمند، محيط زيست هوشمند، اقتصاد هوشمند، تحرك هوشمند، زندگي هوشمند و مردم هوشمند، رويكرد موثري در جهت نيل به پايداري (در ابعاد اقتصادي، اجتماعي، محيطي و كالبدي) محسوب مي‌گردد.روش پژوهش توصيفي- تحليلي از نوع كاربرد است كه با استفاده از روش تصميم‌گيري چند معياره نخست مناطق شهري براي شاخص‌هاي رشد هوشمند شهري رتبه‌بندي و ميزان نابرابر‌ي‌ها مشخص‌شده، سپس از طريق سيستم اطلاعات جغرافيايي به سطح‌بندي مناطق شهري آن پرداخته‌شده است. بر اساس نتايج حاصل از كاربست مدل ويكور، اين مناطق هركدام رتبه‌هاي متفاوتي را به دست آورده‌اند، به‌طوري‌كه مناطق چهار‌گانه اين شهر ازلحاظ ميزان برخورداري از شاخص‌هاي منتخب توسعه اين‌گونه مي‌باشد كه ازلحاظ برخورداري از شاخص‌هاي موردبررسي، منطقه يك داراي بيشترين ميزان برخورداري و منطقه دو داراي كمترين ميزان برخورداري مي‌باشد. اين امر نشانگر نابرابري و تفاوت چشمگير در برخي از شاخص رشد در مناطق شهر اردبيل مي‌باشد.
در يك نيتجه گيري كلي مي توان گفت كه در شهر اردبيل براي دستيابي به توسعه پايدار شهري، بايد
استراتژ ي رشد هوشمند به عنو ان راهبرد اصلي در انتظام بخشي به شكل پايدار شهر ي قرار گيرد تا شهر در آ ينده بتواند به توزيع عادلانه فضايي متو ازن دست پيد ا كند.
چكيده لاتين :
Entering the third millennium AD, cities due to population growth and urbanization,
have faced widespread challenges due to growth beyond responsive capacities, which
is reflected in issues such as urban poverty, lack of infrastructure, Informal settlement,
growth of pollution, decrease of quality of life and in general, growth of instability can
be observed. In such a situation, finding new and low-cost solutions to achieve
sustainability becomes more and more necessary. Accordingly, the present study
argues that smartening, using indicators such as smart governance, smart environment,
smart economy, smart mobility, smart life and smart people, is an effective approach
to achieve sustainability (in Economic, social, environmental and physical
dimensions). The method of descriptive-analytical research is of the application type,
which is ranked using the first multi-criteria decision-making method of urban areas
for indicators of smart urban growth and the rate of inequalities. The geographical
information system is then used to classify its urban areas. Based on the results of the
application of the Vickor model, each of these areas has obtained different rankings, so
that the four areas of the city in terms of the amount of selected development
indicators are such that in terms of Having the studied indicators, region one has the
highest enjoyment and region two has the lowest enjoyment. This indicates inequality
and significant differences in some growth indicators in Ardabil. In a general
conclusion, it can be said that in Ardabil, in order to achieve sustainable urban
development, the smart growth strategy should be the main strategy in sustainable
urban regulation, so that the city can achieve a balanced balanced spatial distribution
in the future
