تعيين اراضي مناسب توسعه شهري با استفاده از روش تحليل فرآيند سلسله مراتبي(AHP)، مطالعه موردي: شهر زنجان

فاقد عنوان لاتين

امروزه، موضوع مكان يابي توسعهء آتي شهر مورد توجه برنامه ريزان شهري قرار گرفته است. در سال هاي اخير، تغيير شديد كاربري اراضي شهري بر اثر رشد بي برنامه شهرها با توجه به موقعيت مناسب و ارزش بالاي زمين به علت حاصل خيزي براي فعاليت هاي كشاورزي باعث شده است تا تحليل تناسب زمين براي توسعه شهري و شناسايي اراضي مناسب و اولويت دار براي توسعه كالبدي آن ها حائز اهميت باشد. از اين رو، هدف پژوهش حاضر، تعيين اراضي مناسب براي توسعه آتي فضاهاي سكونت و فعاليت در محدوده ي حريم شهر زنجان است. روش تحقيق در پژوهش حاضر از نوع توصيفي ـ تحليلي است همچنين از روش هاي ارزيابي چند معياره مبتني بر تحليل سلسله مراتبي (AHP) براي توليد و تجزيه و تحليل نقشه ها و لايه هاي مختلف كاربري اراضي استفاده شده است. طي اين فرآيند ابتدا شاخص هاي طبيعي و انساني مورد نياز و تأثيرگذار در قالب 12 شاخص شناسايي، تهيه و مورد استفاده قرار گرفته اند و در نهايت نقشة نهايي اراضي مناسب توسعه بر اساس مدل AHP توليد شده است. بر اساس يافته هاي تحقيق، از كل مساحت 23943/9 هكتاري محدودة مورد مطالعه حدود 46/6 درصد اراضي مناسب و نسبتاً مناسب براي توسعه و 17/13 درصد، اراضي نامناسب و نسبتاً نامناسب براي توسعه تشكيل مي دهند. همچنين از نظر توزيع مكاني اراضي مناسب توسعه بيشتر در قسمت هاي شمال، شمال غرب و شرق و جنوب غربي قرار گرفته اند و اين اراضي از موقعيت بهتري براي گسترش آيندة شهر نسبت به ساير بخش ها برخوردار هستند و جهات ديگر، با داشتن محدوديت هاي طبيعي و مصنوعي، فاقد كارآيي لازم براي توسعة آتي شهر هستند.