چگونه جديت در اوقات فراغت بر دلبستگي مكاني ورزشكاران غير حرفه اي تاثير مي گذارد؟

هدف تحقيق حاضر تعيين تاثير اوقات‌فراغت‌ جدي بر دلبستگي مكاني ورزشكاران آماتور بود. روش‌تحقيق از منظر هدف، كاربردي و از حيث نحوه‌ي گردآوري داده‌ها همبستگي و با مدل‌سازي معادلات ساختاري انجام شد. جامعه آماري پژوهش، تمام ورزشكاران آماتور مجموعه فرهنگي ورزشي انقلاب بودند كه سابقه عضويت حداقل 6 ماه را داشتند. جهت تعيين حجم نمونه براساس اهداف و فرضيات تحقيق، از نرم افزار PASS استفاده شد، به روش نمونه‌گيري در دسترس پرسشنامه‌ها بصورت داوطلبانه در ميان نمونه توزيع گرديد، در نهايت تعداد 334 پرسشنامه براي تحليل آماري مورد استفاده قرار گرفت. ابزار جمع آوري داده ها شامل دو پرسشنامه استاندارد، اوقات‌فراغت‌ جدي گولد و همكاران (2008) و پرسشنامه دلبستگي‌مكاني كايل و همكاران (2005) بود، در يك مطالعه مقدماتي ضريب آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي پرسشنامه‌ها 0.951 محاسبه شد. به‌منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از روش‌هاي آمار توصيفي و استنباطي با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 و Smart PLSنسخه 3 بهره گرفته شد. يافته‌ها نشان داد 21 درصد از تغييرات دلبستگي‌مكاني از طريق اوقات‌فراغت جدي قابل تبيين است. همچنين مدل معادلات ساختاري تاثير اوقات فراغت جدي بر دلبستگي‌مكاني ورزشكاران آماتور از برازش كافي برخوردار بود (0.059 SRMR). يافته‌هاي اين تحقيق نشان داد؛ جديت در اوقات‌فراغت منجر به دلبستگي‌مكاني ورزشكاران آماتور مي شود و مي‌تواند مشاركت در فعاليت‌هاي جسماني را افزايش دهد؛ به عبارت ديگر، يكي از شيوه‌هاي تاثير بر انتخاب‌هاي رفتار فراغتي مردم استفاده از پيگيري نظام‌مند اوقات‌فراغت و ايجاد دلبستگي به اماكن ورزشي تفريحي است.