تاثير معنويت درماني بر كاهش گرايش به مصرف مواد مخدر

The Effect of Spirituality Therapy on the Attitude to Drug Abuse

هدف: هدف ازانجام اين پژوهش بررسي تاثيرمعنويت درماني بركاهش تمايل به مصرف مواد مخدر بود. روش: طرح پژوهش از نوع نيمه آزمايشي بود. جهت دستيابي به اين هدف، از ميان افراد در حال ترك 30 نفر (15 نفر گروه زمايش و 15 نفر گروه كنترل) كه داراي بيشترين نمره در پرسشنامه گرايش به مصرف مواد گلپرور بودند، به صورت خوشه اي انتخاب شدند.آزمون گرايش به مصرف مواد گلپرور به عنوان پيشآزمون مورد استفاده قرار گرفت. پس از 10 جلسه آموزشي براي گروه آزمايش در خصوص معنويت درماني هرهفته 2 جلسه80 دقيقه اي، از هردو گروه خواسته شدكه مجددا ًبه پرسشنامه ها پاسخ گويند. در آخر داده هاي بدست آمده با استفاده از تحليل كوواريانس و ضريب همبستگي پيرسون تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه معنويت درماني بر كاهش تمايل به مصرف موادمخدر اثر ندارد. همچنين بين تمايل به مصرف مواد با مدت زمان مصرف مواد رابطه معني داري مشاهده شد. نتيجه-گيري: همراه ساختن معنويت درماني با مداخلات شناختي-عاطفي ميتواند اثربخش تر باشد. همچنين اگر طول دوره معنويت درماني افزايش يابد، احتمالا با اثربخشي بيشتري همراه است و علاوه بر تغيير در فكر و اعتقاد معتادين بايستي هم زمان آسيبهاي جسماني ناشي از مصرف مواد هم ترميم شود.

The aim of this study was to investigate the effect of spirituality therapy on reducing drug abuse tendency. Methods: The research design was semi-experimental. Among the patients withdrawing drugs who obtained the highest score in the test of attitude to drug abuse, 30 subjects were selected using cluster sampling and assigned to experiment and control groups (n=15). The test of attitude to drug abuse byGolparvar was used as pre-test. 10 sessionson Spirituality Therapy were held for 80 minutes twice per week for the experimental group; afterwards each group was asked to respond to the questionnaire again. Finally, the obtained data were analyzed using covariance analysis and Pearson correlation coefficient. Results: The results showed that spirituality therapy did not have any effect on reducing drug abuse tendency. There was also a significant relationship between the tendency to drug abuse and the duration of drug consumption. Conclusions: Using spiritual therapy along with cognitive-emotional interventions can increase its effectiveness. Besides, if the length of spiritual therapy increases, the therapy is likely to be more effective. However, in addition to the change in the mindset and beliefs of addicts, the physical damage caused by drug abuse should also be treated at the same time .