ﺟﺴﺘﺎري ﺳﺒﮏﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻮره ﻣﺒﺎرﮐﻪ »ﻣﺮﺳﻼت«

قرآن كريم، كتاب هدايت بخش آسماني، زيبايي ها و لطايف بسياري را در خود گنجانده است تا آنجا كه مي توان گفت به دليل داشتن ويژگي هاي بي بديل، يك كتاب فوق بشري و فرا زماني است. اين كتاب، آكنده از ظرافت هاي ادبي و جنبه هاي زباني و سبكي است. جستار حاضر نيز، از رهگذر سبك شناسي با سطوح مختلف فكري، زباني و ادبي و با روش توصيفي- تحليلي، به واكاوي و تحليل سبك سوره ي مباركه ي مرسلات كه يكي از سور مكي به شمار مي رود پرداخته است. از مهم ترين يافته هاي پژوهش پيش روي، مي توان به نوع فواصل و تكرارها در سطح آوايي، نوع جمله ها و فعل ها با توجه به محور هم نشيني در سطح نحوي و آرايه هايي نظير «تناسب»، «تشبيه»، «تضاد» و «فلش فوروارد» در سطح ادبي اشاره نمود. به بياني ديگر، تناسب ميان الفاظ و معاني، مفاهيم و بافت هاي بياني و تعبيري در اين سوره حاكي از آن است كه سبك حاكم بر آن در سطوح مختلف، با روح كلي قرآن يعني دعوت به تدبر و هدايت از درون هماهنگ است و در نهايت نشانه اي از اعجاز بياني (تعبيري) اين سوره مي باشد.