بالين خاستگاه مراقبت در پرستاري داخلي- جراحي

مقدمه: تلفيق اصول عملي و دانش پرستاري سبب خلق چهار مفهوم مركزي شامل شخص، سلامتي، پرستاري و محيط در قلمرو پرستاري شده است. اكنون بر روي دو مفهوم سلامتي و مراقبت به عنوان محور پرستاري تأكيد بيشتري مي گردد. بنابراين تحقيق حاضر به روش رويكرد كيفي و به منظور تبيين مفهوم ارايه مراقبت باليني در حوزه پرستاري داخلي جراحي و تغييرات آن در طول زمان (كه در بسياري موارد از عينيت كافي برخوردار نمي باشد) انجام شد. روش : اين مطالعه بخشي از يك پژوهش گسترده نظريه مبنايي بود كه در مجموع تجربه 14 نفر از دانشجويان دوره كارشناسي پرستاري، پرستاران باليني و مربيان پرستاري دانشكده پرستاري و مامايي با مصاحبه عميق و نيمه ساختار يافته انفرادي بررسي گرديد. مشاركت كنندگان در ابتدا با روش نمونه گيري هدفمند و سپس با نمونه گيري نظري انتخاب شدند. داده ها پس از جمع آوري كدگذاري و با رويكرد تحليل داده هاي Strauss و Corbin تحليل گرديد. يافته ها: داده هاي به دست آمده در سه طبقه اساسي »بالين خاستگاه مراقبت، پرستاري داخلي جراحي جوهره مراقبت و افول پرستاري « قرار گرفت كه خود شامل زيرطبقات »بالين جوهره پرستاري داخلي جراحي، بيمار محوري و وجدان آرام پرستار، برآورده كردن نيازهاي اساسي بيمار، درك بيمار، تخصصي شدن، بيگانگي با نقش، كناره گيري از بالين و وابستگي « بود. نتيجه گيري: مراقبت جوهره پرستاري به خصوص در حيطه داخلي جراحي و جايگاه ارايه مراقبت ها، بالين است. تغييرات و چالش هاي موجود در ارايه مراقبت ها ضرورت روي آوردن به رويكردهاي اخلاقي از جمله طراحي برنامه هاي آموزشي و درسي هدفمند و يادگيري دانشجو محور با تأكيد بر وجدان اخلاقي را ايجاب مي كند.