تجارب دانشجويان رشته مامايي از اولين حضور در اتاق زايمان

مقدمه: يادگيري در بالين يك فرايند پيچيده و چند وجهي است و داراي جنبه هاي شناختي و عاطفي و عملكردي است و تاثير مهمي بر دانشجويان به خصوص دانشجويان تازه وارد دارد. اولين محيط بالين مهمترين جايگاه تصميم گيري در ارتباط با انتخاب رشته به عنوان يك شغل مي باشد. لذا به دليل تاثيرات عميقي كه تجارب اول دانشجويان بر نگرش آن ها نسبت به حرفه و همچنين عملكرد آنها دارد، اين مطالعه با هدف تبيين تجارب دانشجويان مامايي از اولين حضور در اتاق زايمان انجام گرفته است. روش: اين مطالعه از نوع كيفي با رويكرد روش پديدار شناسي توصيفي انجام شد. مشاركت كنندگان 20 دانشجوي مقطع كارشناسي پيوسته مامايي در ترم سه يا چهار بودند كه از طريق نمونه گيري مبتني بر هدف وارد مطالعه گرديدند. جمع آوري اطلاعات از طريق مصاحبه هاي انفرادي و گروه متمركز انجام شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها همزمان با جمع آوري داده از روش آناليز هفت مرحله اي كلايزي استفاده گرديد. يافته ها: پس از جمع آوري و تجزيه تحليل داده ها اطلاعات 216 كد استخراج شد. كدهاي استخراج شده در قالب 7 كد معنايي دسته بندي گرديد و سپس دو تم اصلي دگرگوني باورهاي قبلي و استرس زايي كارآموزي زايمان را در تجربيات مشاركت كنندگان پديدار ساخت. بحث و نتيجه گيري: يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه باورهاي قبلي دانشجويان معمولا بعد از اولين حضور در ليبر دگرگون مي شود. عوامل مختلفي در اولين تجربه رويارويي دانشجويان مؤثر ذكر شدند لذا با توجه به نتايج اين مطالعه و مطالعات مشابه و استرس آميز بودن اين رشته لازم است تلاشهايي در جهت آماده سازي دانشجويان قبل از حضور در بالين صورت گيرد تا بتوان موجب كاهش استرس اولين تجربه باليني دانشجويان و ارتقاء آموزش باليني در اين رشته گرديد.