صلاحيت هاي خاص فردي پرستاران براي پاسخ به بحران: يك مطالعه كيفي

مقدمه: در سال هاي اخير تعداد بحران هاي طبيعي و ساخت بشر در سرتاسر دنيا به طور قابل توجهي افزايش يافته است. ايران داراي سابقه طولاني از رخداد بحران مي باشد. با توجه به اينكه پرستاران به عنوان داوطلب يا يك فرد حرفه اي داراي نقش منحصر به فرد در زمان پاسخ به بحران هستند لذا ضروري است كه اطلاعات بيشتري در خصوص صلاحيتهاي مورد نياز پرستاران جهت پاسخ موثر به بحران فراهم گردد. مقاله اخير به گزارش يافته هاي مربوط به صلاحيتهاي خاص فردي مورد نياز پرستاران جهت پاسخ به بحران پرداخته است. روش: اين مطالعه بخشي از يك مطالعه بزرگتر بر روي صلاحيتهاي پرستار بحران است كه در سال 1391 در ايران صورت گرفت. 35 مصاحبه با پرستاران داراي تجربه حضور و ارائه مراقبت در موقعيت بحراني صورت گرفت. مشاركت كنندگان به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. نمونه گيري تا زمان اشباع داده ها ادامه يافت. داده ها از طريق مصاحبه هاي عميق بدون ساختار جمع آوري و با روش تحليل محتواي كيفي نوع مرسوم تجزيه و تحليل شد. يافته ها: آناليز داده هاي مطالعه كيفي تم صلاحيت هاي خاص فردي را آشكار ساخت كه شامل پنج زير تم 1 توانمندي جسمي، 2 خود مديريتي، 3 فراتوانايي، و 4 مهارتهاي ارتباطي بود. نتيجه گيري: با توجه به اينكه شرايط بحران، استرس و فشار روحي رواني و جسمي زيادي را بر نيروهاي ارائه دهنده خدمات در صحنه بحران وارد مي كند، بر طبق يافته هاي اين مطالعه لازم است كليه پرستاران جهت آمادگي براي حضور در موقعيتهاي بحراني يكسري توانمنديهاي فردي از قبيل توانايي جسمي، خود مديريتي، مهارت در تصميم گيري، سرعت عمل، توانايي عملكرد مستقلانه، صعه صدر،، تفكر انتقادي و مهارت برقراري ارتباط حرفه اي و درماني را داشته باشند تا بتوانند در حين ارائه مراقبت در بحران به طور موثر عمل كنند. يافته هاي مطالعه اخير مي توانند به عنوان راهنمايي جهت انتخاب پرستاران داراي توانمندي حضور در موقعيتهاي بحراني و آماده سازي پرستاران جهت حضور در اين شرايط مورد استفاده قرار گيرد.