تبيين نقش خودكارآمدي دختران جوان بر مشاركت در رفتار مخاطره آميز جنسي

مقدمه: رفتارهاي جنسي مخاطره آميز، تهديد بزرگي براي سلامت جسمي و اجتماعي جوانان محسوب مي شود. به علت اپيدمي جهاني عفونتهاي آميزشي، خودكارآمدي جنسي در زمينه رفتار هاي جنسي مخاطره آميز و ارتباطات جنسي ايمن، از اهميت خاصي برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف تبيين نقش خودكارآمدي دختران جوان بر مشاركت در رفتار جنسي مخاطره آميز طراحي شد. روش بررسي: در اين مطالعه كيفي، 75 دختر جوان 35-18 سال در مطالعه شركت كردند. داده ها از طريق جلسات گروهي متمركز (7جلسه) و مصاحبات فردي عميق ( 12 مصاحبه) در سال 1391جمع آوري شد. روش تحليل محتوا رويكرد گرانهايم جهت تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. براي افزايش اعتبار نتايج، روشهاي چندگانه جمع آوري داده ها، نمونه گيري با حداكثر تنوع و نظارت خارجي، مورد استفاده قرار گرفت. يافته ها: يافته هاي مطالعه به سه زيرطبقه تقسيم شد: ناتواني در ختم رابطه ، ناتواني در انتخاب درست و ناتواني در رد رابطه جنسي . برخي از مشاركت كنندگاني كه رابطه جنسي را تجربه كرده بودند، اظهار مي داشتند قادر به نه گفتن در جواب پيشنهاد جنسي نبوده اند. برخي از آنها نيز بيان مي داشتند در انتخاب دوست پسر، درست عمل نمي كنند. برخي از مشاركت كنندگان بيان داشتند مواقعي كه تمايل به ادامه رابطه ندارند، قادر نيستند رابطه دوستي را خاتمه دهند. نتيجه گيري: نتايج مطالعه گوياي اين بود كه مشاركت كنندگان از خودكارآمدي كافي جهت مديريت تعامل با جنس مقابل برخوردار نيستند. يافته هاي اين مطالعه مي تواند درجهت ارائه راهكارهائي جهت پيشگيري از رفتارهاي جنسي مخاطره آميز دختران جوان مفيد باشد.