درك دانشجويان پرستاري از محيط يادگيري باليني: يك مطالعه كيفي

مقدمه: درك دانشجويان پرستاري از محيط يادگيري باليني در زمينه تصميم گيري و انتخاب رويكرد يادگيري موثر مي باشد. با توجه به اهميت درك محيط يادگيري باليني، اين مطالعه به صورت كيفي درك دانشجويان پرستاري از محيط مذكور را مورد بررسي قرار داد. روش: اين مطالعه بصورت كيفي و با استفاده از تئوري زمينه اي انجام شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از رويكرد گليزراستفاده گرديد. با استفاده از نمونه گيري هدفمند تعداد 35 مصاحبه عميق با دانشجويان پرستاري و يك مصاحبه به روش گروه متمركز با 5 نفراز آنها انجام شد. تحليل مقايسه اي مداوم، همزمان با جمع آوري داده ها و با استفاده از نرم افزارone note 2010 انجام گرديد. يافته ها: براساس يافته هاي پژوهش، مشخص گرديد كه دامنه اي از محركات بر درك دانشجويان پرستاري از محيط يادگيري باليني در قالب يك فرايند چهارمرحله اي تاثير گذار مي باشد كه اين چهار مرحله موارد زير را شامل مي شود: 1تجربه و پردازش تصورات و انتظارات اوليه 2 تجربه و پردازش محيط برنامه ريزي شده 3 تجربه و پردازش محيط يادگيري باليني 4 احساس پرورش استعدادها و صلاحيتهاي شخصي و حرفه اي. نتيجه گيري: نتايج حاصل از اين پژوهش مي تواند به مدرسين و برنامه ريزان درسي درجهت شناخت فرايند درك دانشجويان پرستاري از محيط يادگيري باليني كمك نمايد. همچنين با شناخت بهتر اين ادراكات، زمينه براي بهبود درك دانشجو از اين محيط فراهم شده و بدين طريق مي توان وي را درجهت پرورش استعدادها و صلاحيتهاي شخصي وحرفه اي هدايت نمود.