تجارب زنان يائسه در مواجهه با يائسگي: يك مطالعه كيفي

مقدمه: يائسگي نقطه عطفي در زندگي زنان محسوب ميشود و اگرچه فرايندي فيزيولوژيك و رويدادي همگاني است، اما براي همه به يك شكل تعريف و احساس نميشود. هدف از انجام مطالعه حاضر، شناخت بهتر ماهيت تجارب زنان يائسه در مواجهه با يائسگي بود. روش: اين تحقيق با رويكرد كيفي و بر اساس تحليل محتواي مرسوم و با استفاده از مصاحبه نيمه ساختار يافته انجام شد. در مجموع، 15 زن يائسه مراجعه كننده به يكي از سراهاي محله شهر تهران، بعد از آگاهي از هدف پژوهش درباره تجارب خود در مواجهه با يائسگي، مورد مصاحبه قرار گرفتند. تجزيه و تحليل داده ها همزمان با نمونه گيري صورت گرفت. يافته ها: سه درونمايه اصلي »خودكارامدي، انفعال با تمركز بر افكار و نظرات ديگران و ظاهر فيزيكي « استخراج گرديد. همچنين، 6 درونمايه فرعي »احساس كفايت و كارايي، احساس بي كفايتي و عدم كارايي، پيش پنداشت منفي، ناتوان از پاسخگويي، رضايت بدني و احساس پيري « نيز توصيف كننده و بسط دهنده درونمايه هاي اصلي بود. نتيجه گيري: تبيين تجربه زنان يائسه در مواجهه با يائسگي، ميتواند موجب شناسايي ديدگاهها و نيازهاي اين زنان و طراحي برنامه هاي مداخله اي مناسب جهت ارتقاي كيفيت زندگي آنان شود.