مشكلات روان‌شناختي خانواده بيماران مرگ مغزي اهدا كننده عضو: يك مطالعه كيفي

مقدمه: اهداي عضو تصميم بسيار سختي براي خانواده ها مي باشد. خانواده بيماران مرگ مغزي با مراحل مشكل و آسيب زننده تجربه و درك مرگ مغزي روبه رو هستند و هم زمان با مشكل تصميم براي اجازه اهداي عضو نيز مواجه مي شوند. از آن جا كه رسيدن به محتواي درك و ذهن و تجربه افراد با روش كمي معمول كمتر تحقق مي يابد و با توجه به اهميت مفهوم مشكل در پرستاري، درك اين مفهوم جهت ارايه مراقبت مناسب، ضروري به نظر مي رسد. بنابراين، در مطالعه حاضر به منظور دستيابي به هدف كه درك تجربه مشكلات روان شناختي خانواده بيماران مرگ مغزي اهدا كننده عضو بود، از روش كيفي استفاده گرديد. روش : اين مطالعه كيفي با رويكرد تحليل محتوا انجام گرفت. 13 مشاركت كننده كه از اعضاي 8 خانواده بيمار مرگ مغزي بودند، به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و اطلاعات تا اشباع داده ها و زماني كه ديگر كدها و طبقات جديدي به دست نيامد، ادامه يافت. روش جمع آوري داده ها، مصاحبه عميق نيمه ساختار يافته بود. تمام مصاحبه ها ضبط و سپس كلمه به كلمه دست نويس شد و با استفاده از روش تحليل محتواي كيفي Granheim و Lundman مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: 16 زيرطبقه از تجزيه و تحليل داده ها به دست آمد كه در 4 درون مايه «مجهولات، ترس و ترديد، وابستگي، رشد و تعالي» طبقه بندي گرديد. هر كدام از اين مفاهيم به نمايه هاي كوچك تري تقسيم شدند. نتيجه گيري: نتايج حاصل از بررسي كيفي مشكلات روان شناختي خانواده بيماران مرگ مغزي اهدا كننده عضو نشان داد كه تجربيات متفاوت خانواده و سطوح آسيب زننده اضطراب و افسردگي، حمايت مناسب از خانواده ها در شرايط بحراني را ضروري مي سازد. معاني استخراج شده از تجارب خانواده ها نشان داد كه تمامي آن ها نيازمند همراهي تيم درمان هستند و در اين راه بايد به آن ها كمك شود تا بر مجهولات و ناشناخته هاي ذهن خود آگاهي پيدا كنند و درك بهتري از اين شرايط برايشان فراهم گردد و با تقويت روحيه انسان دوستانه در افراد، بروز افكار و عوامل مداخله گر نامناسب در روند پذيرش اين بحران كاهش يابد.