تبيين تجارب و واكنش‌هاي عاطفي زنان قرباني بي‌وفايي همسر: يك مطالعه كيفي

مقدمه: بي وفايي به عنوان يكي از دلايل اساسي طلاق اثرات زيانباري بر كانون خانواده، سلامت روان و عواطف افراد قرباني دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، تبيين تجارب و واكنش هاي عاطفي زنان قرباني بي وفايي همسر بود. روش : اين مطالعه با روش پديدارشناسي تفسيري انجام گرفت و نمونه هاي آن را زنان قرباني بي وفايي همسر ساكن تهران (شميرانات) در سال 1395 تشكيل دادند. بدين منظور، 18 زن در بازه سني 64-22 سال به صورت هدفمند انتخاب شدند و با استفاده از مصاحبه نيمه ساختار يافته مورد مطالعه قرار گرفتند. براي تحليل داده ها از شيوه تحليل مضمون استفاده گرديد. يافته ها: تجزيه و تحليل داده ها منجر به توليد 2 مضمون اصلي، 12 مضمون فرعي و 61 مفهوم اوليه گرديد. مضمون اصلي نخست »واكنش هاي عاطفي ناسازگارانه « بود كه مضمون هاي فرعي احساس گسستگي از زندگي (احساس اندوه، احساس يأس و ميل به مرگ)، احساس گسستگي از خود (احساس بي كفايتي و احساس رهاشدگي)، احساس خشم، احساس تنفر، احساس سنگ دلي و قساوت قلب، احساس آسيب پذيري، آشفتگي هيجاني، احساس ترس و اضطراب و احساس كرختي و سردي را در برمي گرفت. مضمون اصلي دوم، »واكنش هاي عاطفي سازگارانه « بود كه از مضامين فرعي احساس ارزشمندي (احساس خودارزشمندي و احساس ارزشمندي همسر)، احساس ترحم (احساس ترحم به همسر و احساس ترحم به رقيب) و دلبستگي به همسر (ميل و علاقه به همسر، احساس مالكيت بر همسر و عفو همسر) تشكيل شد. نتيجه گيري: بي وفايي پديده اي است كه به طور يكسان توسط همه زنان قرباني تجربه نمي شود. بر اساس ديدگاه سازه گرايان اجتماعي، اين امر بيانگر ادراك متفاوت زنان قرباني است كه موجب ايجاد الگوهاي متفاوتي از واكنش دهي به بي وفايي در زنان مي شود. از آن جا كه اين نتايج از يك تحقيق بومي به دست آمده است، مي تواند در ساخت بسته هاي مداخله اي توسط درمانگران راهگشا باشد.