تبيين عوامل مؤثر در سازگاري پس از طلاق در زنان مطلقه: يك پژوهش كيفي

مقدمه: طلاق همه ابعاد زندگي افراد مطلقه و به خصوص زنان را تحت تأثير خود قرار مي دهد. در اين ميان، زناني كه با شرايط پس از طلاق سازگاري بهتري پيدا مي كنند، از سلامت جسمي و رواني بيشتري برخوردار مي باشند. هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسايي و تبيين عوامل تأثيرگذار در سازگاري پس از طلاق در زنان مطلقه بود. روش : اين مطالعه به روش كيفي و بر پايه تحليل محتوا انجام شد. 19 زن مطلقه به روش نمونه گيري هدفمند و به صورت داوطلب از طريق مصاحبه نيمه ساختار يافته تا رسيدن داده ها به اشباع كامل، انتخاب شدند. يافته ها: از تجزيه و تحليل داده ها يك طبقه اصلي به نام »سازگاري پس از طلاق « به دست آمد كه اين طبقه از 10 مؤلفه به عنوان طبقات فرعي شامل »كمك و حمايت هاي خانواده و دوستان «، »نگرش ها و اعتقادات مذهبي «، »صبر و گذشت «، «شغل و توانايي هاي حرفه اي «، »مهارت حل مسأله «، »مديريت منابع مالي «، »ارتباط اجتماعي و سرگرمي «، »فرزندان منشأ مقاومت «، »مشاوره و كمك هاي حرفه اي «، »تفسير مجدد « و »تبديل شدن به يك فرد مستقل « تشكيل شد. نتيجه گيري: تحقيق حاضر با كشف و شناسايي عوامل مؤثر در سازگاري پس از طلاق، به متخصصان حوزه خانواده و طلاق جهت تدوين برنامه هاي مناسب براي زنان مطلقه در كسب سازگاري پس از طلاق كمك مي كند. همچنين، كليه نهادهاي مسؤول در اين حوزه و نيز مراكز آموزشي و درماني مرتبط مي توانند از نتايج اين پژوهش براي كمك به سازگاري زنان مطلقه و كاهش آسيب هاي طلاق بهره ببرند.