نظريه زمينه‌اي فرايند شكل‌گيري نگرش به ازدواج: يك مطالعه كيفي

مقدمه: با توجه به اين كه تاكنون الگويي در تبيين چگونگي شكل گيري نگرش به ازدواج در كشور ارايه نشده است، مطالعه حاضر با هدف ارايه نظريه زمينه اي فرايند شكل گيري نگرش به ازدواج انجام گرفت. روش : اين پژوهش از نوع كيفي بود كه با استفاده از نظريه زمينه اي در سال تحصيلي 941393 انجام شد. از بين دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز، 18 نفر با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. روش جمع آوري داده ها، مصاحبه هاي نيمه ساختار يافته و عميق بود. براي تحليل داده ها از كدگذاري سه مرحله اي (باز، محوري و انتخابي) Strauss و Corbin استفاده گرديد. يافته ها: »تغيير نسبي در نگرش به ازدواج « الگوي پارادايمي پژوهش حاضر بود. طبقه عوامل فرهنگي اجتماعي، تجربيات اوليه و مشاهده الگوهاي ناقص به عنوان شرايط علي، آگاهي و شناخت يكديگر، حمايت هاي مادي و معنوي و ادراك حرمت و قداست ازدواج به عنوان شرايط مداخله گر، فشارهاي ازدواج، دخالت والدين و انتقال بين نسلي و همچنين، عوامل اقتصادي به عنوان شرايط زمينه اي، و راهبردهاي مقابله متناسب با نگرش به عنوان كنش هاي تعاملي و رشد شخصي ادراك شده و اشتياق به ازدواج، دوسوگرايي در تمايل به ازدواج و بالا رفتن سن ازدواج نيز به عنوان پيامد اين الگوي پارادايمي مشخص گرديد. نتيجه گيري: بر اساس الگوي كشف شده، تغيير نگرش به ازدواج به عنوان عامل اساسي ترغيب كننده جوانان به ازدواج، طي رويكردي كلي و سيستمي صورت مي گيرد. بر اساس اين رويكرد، اقداماتي مانند ترويج الگوهاي موفق ازدواج در جامعه، حمايت هاي مادي و معنوي والدين، آموزش راهبردهاي مقابله اي متناسب با چالش هاي ازدواج، افزايش مهارت هاي آمادگي ازدواج و حمايت دولت در تشكيل هسته هاي مشاوره ازدواج توصيه مي شود.