تجربه بهزيستي عاطفي سالمندان مقيم در آسايشگاه: يك مطالعه پديدارشناسي

مقدمه: يكي از حوزه هاي مهم سلامت و بهداشت روان سالمندان، تجربه بهزيستي عاطفي آن ها مي باشد. تاكنون پژوهش هاي كمي اندكي در زمينه مفهوم كلي بهزيستي ذهني انجام شده، اما تحقيقات كيفي در جهت پي بردن به ابعاد مختلف بهزيستي عاطفي صورت نگرفته است. بنابراين، هدف اصلي از انجام مطالعه حاضر، بررسي تجارب سالمندان مقيم آسايشگاه در جهت فهم عميق تر ماهيت بهزيستي عاطفي بود. روش : اين پژوهش با رويكرد كيفي و با استفاده از روش پديدارشناسي انجام گرفت و به همين دليل، محققان از مصاحبه عميق و متوالي به عنوان ابزاري براي كسب توصيفات تجربه زيسته استفاده نمود. در مجموع، 20 سالمند كه در سراي سالمندان شهر كرمان زندگي مي كردند، به روش نمونه گيري هدفمند در طول يك دوره 10 ماهه مورد مطالعه قرار گرفتند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از روش Schutz تحليل و در قالب نمونه عبارات اوليه، مضامين فرعي و مضامين اصلي طبقه بندي گرديد. يافته ها: يافته ها مشتمل بر 2 مضمون اصلي »انرژي احساسي « با درون مايه هاي »احساس نشاط اجتماعي و احساس مهرورزي « و »ركود احساسي « با درون مايه هاي »احساس نااميدي و زيست غم انگيز « و 12 مضمون فرعي بود. نتيجه گيري: سالمندان تحقيق حاضر از زندگي در سراي سالمندان، هم انرژي احساسي و هم ركود احساسي را تجربه كردند. به نظر مي رسد كه سه عامل اساسي »نيازهاي عاطفي و روحي سالمندان در آسايشگاه، نحوه تعاملات اجتماعي با افراد درون و بيرون از آسايشگاه و وضعيت جسماني «، در تجربه بهزيستي عاطفي سالمندان نقش مهمي دارد.