توصيف تجارب مادران از دريافت آموزش شيردهي

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف توصيف تجارب زنان زايمان كرده از آموزش شيردهي انجام شد تا بتواند گام مؤثري در جهت شناسايي مشكلات مرتبط با آموزش شيردهي بردارد. روش : اين مطالعه به صورت كيفي و توصيفي از خرداد سال 1391 تا خرداد سال 1394 در تهران انجام شد. شركت كنندگان را 9 زن تازه زايمان كرده به شيوه سزارين و يك مدرس شيردهي تشكيل دادند كه به صورت هدفمند انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مصاحبه هاي عميق نيمه ساختار يافته جمع آوري گرديد و از طريق روش آناليز محتواي قراردادي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: كدهاي حاصل از تجزيه و تحليل متن مصاحبه ها در 4 طبقه شامل »ميزان و شرايط دريافت آموزش شيردهي قبل و بعد از زايمان، محتوا و سبك آموزش شيردهي قبل و بعد از زايمان، موانع اثربخشي آموزش شيردهي قبل و بعد از زايمان و مناسب ترين زمان و سبك جهت دريافت آموزش شيردهي « دسته بندي گرديد. نتيجه گيري: اغلب زنان پس از زايمان شرايط مساعدي را براي اين كه تحت آموزش شيردهي قرار بگيرند، ندارند. بنابراين، بهترين زمان شروع آموزش شيردهي، در دوران بارداري و به ويژه هفته ها و روزهاي آخر بارداري است و سپس اين آموزش ها بايد پس از زايمان ادامه يابد. برگزاري كلاس هاي شيردهي به صورت گروهي پس از زايمان، كيفيت آموزش ها را كاهش مي دهد، اما شيوه آموزش انفرادي بر بالين خود مادران، مي تواند مناسب ترين روش آموزش شيردهي پس از زايمان باشد.