تبيين عوامل مرتبط با انطباق با نقش مادري در مادران نوزادن نارس بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه: يك مطالعه كيفي

مقدمه: مادر نوزاد نارسي كه نيازمند بستري شدن در بخش مراقبت هاي ويژه است، با مادر يك نوزاد طبيعي و عادي تفاوت بسياري دارد. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف تبيين عوامل مرتبط با انطباق با نقش مادري در مادران نوزادان نارس بستري در بخش مراقبت هاي ويژه انجام شد. روش : اين مطالعه از نوع كيفي بود و شركت كنندگان از ميان مادران نوزادان نارس بستري در بخش مراقبت هاي ويژه بيمارستان تأمين اجتماعي و بيمارستان هاي آموزشي شهر كرمانشاه انتخاب شدند. نمونه گيري به روش مبتني بر هدف صورت گرفت و داده ها با استفاده از روش مصاحبه فردي و نيمه ساختار يافته عميق جمع آوري گرديد. مصاحبه ها با 17 مادر نوزاد نارس (كمتر از 36 هفته) كه حداقل يك هفته از بستري شدن نوزادشان در بخش مراقبت ويژه نوزادان گذشته بود، به اشباع رسيد. داده ها به شيوه تحليل محتواي قراردادي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. معيارهاي مقبوليت، قابليت همساني، تأييدپذيري و انتقال پذيري جهت حمايت صحت و استحكام داده ها لحاظ گرديد. يافته ها: دو طبقه اصلي »عوامل فردي و عوامل اجتماعي « از داده ها استخراج گرديد كه عوامل فردي شامل سه طبقه فرعي »آشفتگي احساسي، بيگانگي و خودكارامدي « و عوامل اجتماعي متشكل از سه طبقه فرعي »تعامل، حمايت اجتماعي و قضاوت اطرافيان « بود. نتيجه گيري: با برقراري انواع حمايت ها، پيشگيري از پيش داوري و قضاوت و خودكارامد نمودن مادران، مي توان قدرت مقابله مادر با مشكلات و احساسات منفي را افزايش و انطباق با نقش مادري را ارتقا داد.