تعيين‌كننده‌هاي اجراي فعاليت‌هاي بدني سالمندان شهر تهران

مقدمه: شواهد حاكي از آن است كه با وجود اهميت ورزش و فعاليت بدني بر روي سلامت سالمندان، ميزان فعاليت بدني (ورزش) اين قشر آسيب پذير جامعه رو به كاهش است. از اين رو، اين مطالعه با هدف شناسايي تعيين كننده هاي اجراي فعاليت هاي بدني سالمندان شهر تهران انجام پذيرفت. روش : مطالعه حاضر از نوع كيفي و با استفاده از روش نظريه زمينه اي (Grounded تئوري) در طي سال هاي 95-1394 انجام يافت. داده ها با استفاده از مصاحبه هاي عميق نيمه ساختار يافته و يادداشت هاي در عرصه با 30 نفر سالمند و 10 نفر از صاحب نظران عرصه ورزش سالمندي جمع آوري شد. تجزيه و تحليل داده ها بر اساس نسخه Corbin و Strauss انجام گرفت. يافته ها: مفاهيم مطالعه با استفاده از تحليل خرد و كلي شناسايي شد. در طي تجزيه و تحليل داده ها، 350 كد آزاد استخراج شد كه 200 كد آزاد به بازدارنده هاي فعاليت بدني سالمندان و 150 كد به انگيزاننده هاي فعاليت بدني تخصيص داده شد و در قالب ۳ مقوله عوامل فردي، عوامل بين فردي و عوامل محيطي طبقه بندي شد. نتيجه گيري: انگيزاننده هاي تصورات مثبت از فعاليت بدني، تصورات مثبت نسبت به خود و عادت به فعاليت بدني و بازدارنده هاي تصورات منفي از خود، مشكلات سلامتي، عدم تمايل به فعاليت و مشكلات مديريت زمان به عنوان تعيين كننده هاي فعاليت بدني سالمندان شناسايي شد. ارايه دهندگان خدمات ورزشي مي توانند با به كارگيري عوامل انگيزاننده و رفع بازدارنده هاي مشاركت سالمندان در فعاليت بدني، مشاركت در فعاليت بدني را تسهيل كرده و سلامت جسمي و ذهني سالمندان را بهبود بخشند.