تجارب و واكنش‌هاي شناختي زنان آسيب ديده از بي‌وفايي همسر: يك مطالعه پديدارشناسي

مقدمه: بي وفايي به عنوان يكي از دلايل اصلي ناسازگاري هاي زناشويي و طلاق، اثرات زيانباري بر كانون خانواده و سلامت روان افراد آسيب ديده دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسايي و تبيين تجارب و واكنش هاي شناختي زنان آسيب ديده از بي وفايي همسر بود. روش : اين مطالعه به روش كيفي از نوع پديدارشناسي انجام شد و نمونه هاي مورد نظر را زنان آسيب ديده از بي وفايي همسر ساكن تهران (شميرانات) در سال 1395 تشكيل دادند. بدين منظور، 18 زن به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و با استفاده از مصاحبه نيمه ساختار يافته مورد بررسي قرار گرفتند. در نهايت، داده ها به شيوه تحليل مضمون (تماتيك) تجزيه و تحليل گرديد. يافته ها: تحليل داده ها منجر به توليد 2 مضمون اصلي، 11 مضمون فرعي و 61 مفهوم اوليه گرديد. مضمون اصلي اول »واكنش هاي شناختي ناسازگارانه « بود كه مضامين فرعي »خلل در باورهاي ديني «، »سوء ظن و بي اعتمادي «، »اشتغال و وسواس فكري «، »خلل در معناي زندگي «، »تصميم گيري غير سازشي «، »انديشه ورزي به مجازات مقصر «، »خودارزيابي منفي « و »اختلال در تفكر « را در برمي گرفت. مضمون اصلي دوم »واكنش هاي شناختي سازگارانه « بود و مضامين فرعي »افكار دفاعي مثبت «، »استمداد به باورهاي ديني « و »افكار سازش طلبانه براي تصميم گيري « را شامل مي شد. نتيجه گيري: بي وفايي از لحاظ شناختي به طور يكسان توسط همه زنان آسيب ديده تجربه نمي شود و آثار شناختي آن مي تواند ناسازگارانه و يا سازگارانه باشد. تيپ شخصيتي، اعتقادات مذهبي، داشتن فرزند و كيفيت رابطه با همسر در كيفيت واكنش هاي زنان آسيب ديده تأثيرگذار است. با توجه به اين كه يافته ها از يك تحقيق بومي حاصل شد؛ بنابراين، مي تواند در ساخت بسته هاي مداخله اي درماني راهگشا باشد.