تحليل كيفي عوامل بازدارنده از روابط فرا زناشويي در زوجين متأهل

مقدمه: روابط فرا زناشويي يكي از مهم ترين عوامل تهديد كننده ازدواج بين زوجين است. درك عوامل بازدارنده روابط فرا زناشويي ارزش بسيار بالايي در حفظ ثبات و كيفيت ازدواج دارد؛ بنابراين، پژوهش حاضر باهدف تبيين تجارب زوجين متأهل در مورد عوامل بازدارنده از روابط فرا زناشويي، انجام شد. روش: اين پژوهش از نوع كيفي بود و در آن از رويكرد پديدارشناسي استفاده شد. نمونه ها از بين زوج هايي انتخاب شدند كه يك سال از زندگي مشترك آن ها مي گذشت، براي اين منظور تعداد 19 نفر به روش هدفمند انتخاب شدند. روش جمع آوري داده ها مصاحبه نيمه ساختاريافته عميق بود و تا اشباع داده ها ادامه يافت. براي تجزيه وتحليل داده ها از روش كدگذاري استرواس و كوربين ( Strauss and Corbin) استفاده شد، متمركز بر نمونه گيري نظري، هدفمند و توسعه مفهوم. يافته ها: نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد كه 3 دسته عوامل شامل عوامل دروني (خودآگاهي، معنويت و ترس)، عوامل بيروني (بافت و فرهنگ، دورانديشي و خانواده) و عوامل ارتباطي (شامل صميميت معنوي و صميميت ارتباطي) به عنوان عوامل بازدارنده از روابط پنهاني مؤثر مي باشند. نتيجه گيري: بررسي عواملي كه آرامش و ثبات خانواده را به عنوان سنگ زيربناي جامعه تهديد مي كند ضروري به نظر مي رسد. در پژوهش حاضر مشخص شد كه مجموعه اي از عوامل دروني، بيروني و ارتباطي، افراد را از روابط فرا زناشويي مصون مي دارند. نتايج حاصل از اين پژوهش مي تواند در كمك به تدوين برنامه هاي پيشگيرانه و درماني در زمينه خيانت زناشويي مورد استفاده قرار گيرد.