واكنش‌هاي اجتماعي مؤثر در شدت لكنت زبان در ميان بزرگسالان مبتلا به آن

مقدمه: لكنت زبان اختلالي است كه پيامدهاي فردي و اجتماعي زيادي براي فرد مبتلا به دنبال دارد. با توجه به نقش تعيين‌كننده واكنش‌هاي اجتماعي در تشديد يا كاهش بسياري مشكلات روان‌شناختي از جمله لكنت و همچنين ماهيت فرهنگ وابسته رفتارهاي اجتماعي، هدف پژوهش حاضر، بررسي واكنش‌هاي اجتماعي مؤثر بر شدت مشكل در افراد بزرگسال مبتلا به لكنت در يك نمونه ايراني بود. روش‌: به اين منظور با روش كيفي از نوع تحليل محتواي مرسوم، در ابتدا به‌صورت هدفمند و سپس مبتني بر اشباع نمونه‌گيري انجام شد؛ در نهايت 26 فرد مبتلا به لكنت از طريق مصاحبه ساختار نايافته مورد بررسي قرار گرفتند. تحليل داده‌ها هم‌زمان با جمع‌آوري، با توجه به مراحل پيشنهادي گرانهايم و لودمن انجام گرفت. يافته‌ها: بر اساس يافته‌ها، 2 طبقه شامل واكنش‌هاي اجتماعي تعديل گر لكنت و واكنش‌هاي اجتماعي تشديدگر لكنت حاصل شد؛ كه از اين دو طبقه، درون‌مايه واكنش‌هاي اجتماعي مؤثر بر شدت لكنت، استخراج گرديد. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي پژوهش، افراد مبتلا به لكنت تجارب ناخوشايندي از شناخت نادرست يا ناكافي جامعه، تبليغات رسانه‌اي و پاره‌اي ديگر از واكنش‌هاي مخاطبين داشتند كه در بعضي موارد، مشابه يافته‌هاي به دست آمده از ساير فرهنگ‌ها بود. نتايج اين مطالعه مي‌تواند به طراحي برنامه‌هاي آموزشي جهت افزايش آگاهي عمومي در زمينه لكنت كمك كند. اين امر به نوبه خود مي‌تواند نقش مهمي در روند درمان اين افراد داشته باشد.