كاميابي و ناكامي در رابطه جنسي: تبيين تجربه زنان ايراني

مقدمه: ارگاسم يك پديده فردي است؛ كه در هاله اغراق و ايده آل گرايي فيلم‌هاي جنسي بر مردم و درمانگران مشتبه شده است. اين مطالعه به تبيين تجربه زنان ايراني از رسيدن و نرسيدن به ارگاسم و پيامدهاي آن بر رابطه جنسي پرداخته است. روش‌: اين مطالعه كيفي، به روش تحليل محتوا انجام شد. مصاحبه‌هاي عميق فردي با 20 زن متأهل به اشباع داده‌ها منجر شد. نمونه‌گيري به شيوه هدفمند در محيط دو درمانگاه عمومي در شهر تهران انجام گرفت. از شيوه تحليل محتواي متعارف جهت آناليز داده‌ها استفاده شد. صحت و استحكام داده‌ها از طريق معيارهاي لينكلن و گوبا حاصل گرديد. يافته‌ها: نتايج حاصل از داده‌ها در 3 طبقه، 8 زير طبقه و 46 كد تبيين شد. احساس كاميابي در دستيابي به ارگاسم، احساس ناكامي در عدم دستيابي به ارگاسم و همياري همسر، 3 طبقه اصلي در اين مطالعه بودند. ارگاسم در افراد منجر به احساس كاميابي مي‌شد؛ كه با حالات خوشايند رهايي، هيجان يا عشق و پيامدهاي مثبتي چون آرامش، صميميت، شادابي و سرزندگي همراه بود. فقدان ارگاسم، احساس ناكامي همراه با علائم جسماني و رواني شامل درد، عصبي بودن، پرخاشگري و پيامدهاي منفي چون حسادت به ارگاسم شوهر و پشيماني از ازدواج را به دنبال داشت. نتيجه‌گيري: براي پيشگيري و درمان اختلال ارگاسم در زنان، توجه شود كه دستيابي زن به ارگاسم ممكن است عمدتاً با حالات خوشايند رواني همراه باشد و تغييرات جسماني، واضح يا ملموس نباشند، درعين‌حال عدم دستيابي به ارگاسم مي‌تواند سبب بروز علائم مبهم جسمي يا رواني شود. آموزش زوج‌ها در جهت گفتگوي جنسي و تعامل و همياري بيشتر زن و شوهر نقش مؤثري در دستيابي زن به ارگاسم دارد.