مقايسه تأثير دو روش تمرينات اصلاحي رايج و تمرينات اصلاحي آكادمي ملي طب ورزش آمريكا (NASM) بر تغييرات ناهنجاري زانوي پرانتزي و تعادل نوجوانان فوتباليست: يك مطالعه ي تركيبي

مقدمه: زانوي پرانتزي يكي از شايع‌ترين ناهنجاري‌ها در بين نوجوانان است؛ و دستيابي به يك برنامه اصلاحي مناسب جهت كاهش اين عارضه همواره مورد توجه مي‌باشد. هدف از اين مطالعه اثرگذاري روش تمرينات اصلاحي رايج؛ و تمرينات اصلاحي NASM؛ بر تغييرات ناهنجاري زانوي پرانتزي و تعادل نوجوانان فوتباليست بود. روش‌: پژوهش حاضر از نوع تلفيقي كيفي - كمي با رويكرد نيمه تجربي بود. در اين مطالعه براي جمع‌آوري دادها از مصاحبه‌ها و آزمون‌هاي آزمايشگاهي استفاده شد. در مطالعه حاضر 42 نوجوان با دامنه سني 14 تا 18 سال كه داراي ناهنجاري زانوي پرانتزي بودند؛ به‌صورت هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفي به 3 گروه 14 نفري شامل گروه تمرينات اصلاحي NASM، گروه تمرينات رايج و گروه كنترل تقسيم شدند. داده‌ها با استفاده از روش تحليل چارچوبي مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته‌ها: تحليل داده‌هاي حاصل از مصاحبه‌هاي عميق نيمه ساختاريافته منجر به استخراج دو طبقه اصلي عوامل نگرشي (درد و ناتواني، تغذيه، ژنتيك، شاخص توده بدني و ميزان اعتماد به نفس) و عوامل انگيزشي (عملكرد روزانه، فعاليت ورزشي، تناسب ظاهري، تداوم شغل و موقعيت‌هاي اجتماعي و عدم تعادل عضلاني) شد. به طور كلي نتايج پژوهش حاضر نشان داد؛ كه دو روش تمرينات اصلاحي رايج و NASM باعث اصلاح ناهنجاري زانوي پرانتزي مي‌شود؛ كه در اين ميان پروتكل تمرينات اصلاحي NASM تأثير بيشتري در اصلاح عارضه زانوي پرانتزي داشت. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج حاصل از مصاحبه و نتايج آزمايشگاهي كه هر دو نتايج تحكيم كننده اثربخشي اين تمرينات بر روي افراد داراي زانوي پرانتزي بود؛ استفاده از پروتكل NASM به درمانگران، متخصصين حركات اصلاحي و مربيان به‌منظور اصلاح عارضه زانوي پرانتزي توصيه مي‌شود.