بررسي جلوه‌هاي زيبايي زبان در رباعيات ابوسعيد ابوالخير

The study of beauty parades of language in quatrains of Abu-Saeed Abu-Al-Kheir

ابوسعيد ابوالخير از عرفاي بزرگ قرن چهارم و نيمه اول قرن پنجم هجري است كه مانند برخي از ديگر عارفان و صوفيان، اثر مكتوبي از خود باقي نگذاشته است و آنچه از سخنان او كه به ما رسيده است حاصل كوشش ياران و مريدان وفادار اوست كه در جمع ­آوري سخنان و احوال او اهتمام ورزيده اند. رباعيات ابوسعيد، بخش ارزشمندي از گنجينه ادب فارسي است و نمايانگر جزئي از تاريخ تحول زبان در قرن پنجم و ششم هجري است. در اين جستاركوشش شده تا با رويكرد زيبايي­ شناسانه و ساختاري، زبان رباعيات ابوسعيد مورد بررسي قرار گيرد. بر اين اساس زبان رباعيات در چهار بخش آوايي، واژگاني، تركيب و صورت­ هاي نحوي واكاوي و تحليل شده است.

Abu-Saeed Abu-Al-Kheir is one of the great mystics of the fourth century and the first half of the fifth century, which, like some other mystics and Sufis left no written work from himself and those words of him which is received to us is the result of efforts of his friends and his loyal disciples who try to collect his words and statuses. The quatrains of Abu-Saeed are valuable part of Persian literature treasure and represent a part of language evolution in the fifth and sixth centuries of Hegira. In this query it is tried to study Abu-Saeed quatrains language with an aesthetic and structural approach. On this basis, quatrains language is analyzed and studied in four parts of phonetic, lexical, synthesis and syntactic aspects.