از هنجارگريزي تا فرا هنجارگريزي و خاموشي در غزليات شمس در تعامل زبان و هيجانات

from braking norm to still beyond breaking norm in Rumi poems in interaction emotion and language

غزليات مولانا كه تعامل احساس و هيجان او با زبان عقل اوست، يكي از شور انگيزترين اشعار غنائي جهان است. در تعامل اين هيجان و زبان و بسامد متغير اين تعامل كه به چه ميزان هيجانات در آفرينش غزل موثرند و به چه ميزان عقل و زبان ـ شعر او را از نوعي هنجار به هنجار گريزي و در نهايت در اوج هيجانات به نوعي فرا هنجارگريزي مي كشاند كه نمونۀ آن را غير از شعر او بسيار نادر ميتوان يافت. به شكلي كه در شعر هرچه بسامد احساسات بالاتر مي رود شعر او به هنجارگريزي نزديك مي شود و گاهي به اصوات بي معني و نهايتاً به خاموشي تبديل مي شود. ما در اين سياهه به طبقه بندي اين اشعار در فاصلۀ بين هنجارگريزي تا فرا هنجارگريزي و نهايتاً خاموشي كه در مباحث زبان شناسي و روانشناسي مطرح گرديده است، پرداخته ايم و شرايط آن‌ها را مورد تحليل و بررسي قرار داده ايم.

Rumi poems which are the interaction of his feeling and emotion with his mind are of the world's exciting lyrical poetry. In the interaction of this emotion and language and changing frequency of this interaction that how much such emotion is effective in creating lyric poem, and how much the mind and language, the poem draws him from a norm to braking norm and finally to beyond breaking norm, the sample of which is very rare unless in his poems. In his poems, the more the frequency of emissions enhances, the more his poems approaches to breaking norm and sometimes they become meaningless sounds. We dealt with classification of his poems between the interval of breaking norm to beyond breaking norm discussed in the linguistic issues and addressed and analyzed their conditions.