بررسي تأثير دو نوع هورمون سيتوكينين بر باززايي مستقيم ريزنمونه هاي مختلف گياه چغندرقند در شرايط كشت بافت

استفاده از راهكارهاي ژنتيك مولكولي، نويد مبارزه با تنش هاي زنده و غيرزنده گياهي را مي دهد. چغندرقند (Beta vulgaris L.) يكي از مهم ترين گياهان بدقلق از نظر پذيرش روش هاي دست ورزي مولكولي به خصوص كشت بافت است. به منظور بررسي و بهينه سازي كشت بافت چغندرقند براي بيان سامانه ها ي ژني، آزمايشي به صورت فاكتوريل 2 acute;2 acute;3 با 12 تركيب تيماري در قالب طرح كاملاً تصادفي با 4 تكرار و در هر تكرار 10 ريزنمونه، در آزمايشگاه انجام شد. فاكتورهاي اين آزمايش سه نوع ريزنمونه ي پهنك برگ، دمبرگ و جوانه ي رأسي، دو محيط كشت A (5/0 ميلي گرم بر ليتر هورمون kinetin و 1 ميلي گرم بر ليتر هورمون BA) و محيط كشت B (1 ميلي گرم بر ليتر هورمون kinetin و 5/0 ميلي گرم بر ليتر هورمون BA) و دو لاين چغندرقند SBSI04) و (SBSI02 بودند. نتايج تجزيه واريانس داده هاي درصد جوانه زني نشان داد كه اثر نوع ريزنمونه، لاين و اثر متقابل ريزنمونه acute;لاين روي درصد جوانه زني معني دار (P 0.01) گرديد. با توجه به نتايج مقايسات ميانگين به روش دانكن (P 0.01)، ريزنمونه ي جوانه ي رأسي در هر دو لاين با ريزنمونه ي پهنك لاين SBSI04 تفاوت معني داري از نظر درصد توليد جوانه نداشتند. همچنين، تفاوت معني داري (P sup3;0.05) بين درصد جوانه زايي ريزنمونه ي پهنك لاين SBSI02 با ريزنمونه ي دمبرگ لاين SBSI04 وجود نداشت. به علاوه، ريزنمونه ي دمبرگ لاين SBSI02 با توليد كمترين درصد جوانه با ساير ريزنمونه ها اختلاف معني داري (P 0.05) داشت.