بختيارنامه و نقد سبك شناسانة آن

بختيارنامه1 (راحه الارواح في سرورالمفراح)، از متون نثر فارسي، منسوب به دقايقي مروزي و در زمره داستان هاي روزگار ساسانيان است كه به دوران اسلامي، با نثري مصنوع و متكلف، نامي نو پذيرفت و با عنوان لمعه السراج لحضره التاج تحريري ديگرگونه يافت. در اين جستار ضمن معرفي و تشريح ابعاد و جزئيات بيشتري ازبختيارنامه، سعي شده از حيث محورهاي زباني، ادبي و فكري، نقدي سبك شناسانه از آن به دست داده شود؛ لذا ابتدا در محور زباني، مشخصات صرفي و نحوي زبان روايت بررسي شده، سپس در سطح ادبي و زيباشناسي و با توجه به محدوديت گفتار از نگاه دانش بديع، در دو بخش معنوي و لفظي و نيز اشاره اي مختصر به نكات بياني، نوآوري هاي موجود دربختيارنامه بررسي شده است. در فرجام، اصول ديدگاه هاي فكري پردازنده روايت مورد توجه قرار گرفته است تا به اين مهم دست يابيم كهبختيارنامه با كدام ويژگي هاي سبكي در رديف آثار ادبي قرار مي گيرد؟