بررسي تنوع ژنتيكي در ارقام برنج (Oryza sativa L.) موجود در ايران با استفاده از نشانگرهاي SSR

به منظور بررسي تنوع ژنتيكي در ژنوتيپ هاي برنج موجود در ايران، تنوع موجود در 38 رقم برنج با استفاده از 14 نشانگر SSR بررسي شد. آزمايش در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در مزرعه تحقيقاتي واقع در شهرستان آزادشهر در سال 1392 انجام شد نمونه هاي گياهي در مرحله پنجه زني در اوايل صبح از ژنوتيپ هاي مختلف جمع آوري شد. DNA از نمونه هاي گياهي استخراج و جداسازي با استفاده ازژل پلي آكريل آميد بر روي آنها انجام شد. فواصل ژنتيكي زياد بين ارقام تنوع بالايي را بين ژنوتيپ هاي برنج ايراني نشان داد. تجزيه به مولفه هاي اصلي 62 درصد از تغييرات را توجيه كرد. بيشترين فراواني آللي مربوط به مكان RM302 (62/0) و كمترين فراواني آللي مربوط به مكان ژني RM262 (21/0) مي باشد. ميانگين فراواني آللي 39/0 بود. بيشترين محتواي اطلاعات چند شكل در RM262 (81/0) و كمترين در RM241 (33/0) ثبت شد و ميانگين PIC، 51/0 بود. ميانگين شاخص شانون 33/0 بود از ميان نشانگرهاي ريزماهواره به كار رفته در اين مطالعه نشانگرهاي RM341، RM255، RM142 و RM262 قدرت تمايز بالايي داشتند. بيشترين تعداد نشانگر مثبت در صفت ارتفاع ديده شد. تجزيه خوشه اي به روش وارد ژنوتيپ ها را در سه گروه قرار داد. در كل مي توان گفت ارقام موجود در ايران از تنوع بالايي برخوردارند و مي توان در برنامه هاي به نژادي از تنوع موجود در آنها بهره جست. نشانگرهاي به كار رفته در اين مطالعه به دليل رنج بالاي تنوع در آنها، در مطالعات بعدي و يا كارهاي اصلاحي سودمند خواهد بود.