گونه هاي روايتي در مجموعه ي قصّه هاي خوب براي بچّه هاي خوب اثر مهدي آذريزدي

در پژوهش حاضر به بررسي و تحليل روايت و ويژگي هاي راوي در مجموعه ي قصّه هاي خوب براي بچّه هاي خوب اثر مهدي آذريزدي پرداخته مي شود. ابتدا تعريفي از گونه هاي روايتي بر اساس نظريّات ژپ لينت ولت ( Jaap Lint Volt ) ارائه شده است، سپس حجم حضور گونه هاي روايتي دنياي داستان ناهمسان و انواع آن (متن نگار، كنش گر و بي طرف) و دنياي داستان همسان و انواع آن (متن نگار و كنش گر )، همچنين رواي تگير و انواع آن (روايت گير برون داستاني و روايت گير درون داستاني) در قصّه هاي اين مجموعه نشان داده شده است و در مرحله ي پاياني ويژگي هاي راوي در تمام داستان هاي مجموعه ي مورد نظر معرّفي شده است. نتايج اين پژوهش نشان م يدهد كه آذر يزدي در روايت داستان هاي كتاب مذكور به ترتيب از گونه ي روايتي نا همسان مت ننگار، گونه ي روايتي نا همسان بي طرف، گونه هاي تركيبي و گونه ي روايتي ناهمسان كن شگر بيش ترين را استفاده كرده است و بارزترين ويژگي راوي در داستان هاي مجموعه قصّه هاي خوب براي بچّه هاي خوب حضور پر رنگ راوي است كه اين ويژگي در آثار نويسندگان قصّه هاي قديمي چشمگير است و در داستان هاي كودكان بر جذابيّت و تأثيرگذاري مي افزايد.