ارزيابي آسيب پذيري كالبد شهر در برابر زلزله با استفاده از تحليل شبكه فازي FANP ،مطالعه موردي : شهرراسك

فاقد عنوان لاتين

بطور كلي زلزله يكي از سوانح طبيعي است كه تأثيرات مخربي بر سكونتگاه هاي انساني برجا گذاشته و تلفات جاني و مالي سنگيني بر ساكنان آنها وارد مي سازد. ميان بافت شهري با لرزه خيزي و آسيب شناسي لرزه اي، پيوند تنگاتنگي وجود دارد. بافت، نه تنها به واسطه خصوصيات كالبدي، بلكه از طريق مولفه هاي غير كالبدي (كاركردي)، در كنشي مكان مند، از قابليت لرزه خيزي زمين متأثر شده و برآن تأثير مي گذارد. پژوهش حاضر به ارزيابي ميزان آسيب پذيري شهر راسك پرداخته است. روش تحقيق اين پژوهش توصيفي – تحليلي مي باشد. در مرحله اول با استفاده از شاخص ها و معيارهاي مربوطه و با بهره گيري از مدل تحليل شبكه فازي (FANP) و سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) چگونگي آسيب پذيري كلي شهر راسك مورد بررسي قرار گرفته است. در مرحله دوم بعد از مشخص نمودن پهنه هاي آسيب پذير به تحليل فضايي و مكان يابي پايگاه هاي اسكان و همپوشاني لايه ها و معيارهاي به روش منطق فازي انجام گرفته است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه قريب به 42درصد مساحت شهر داراي آسيب پذيري زياد و خيلي زياد مي باشد.اين محدوده به علت قدمت بالا، مصالح با كيفيت نامناسب، همجواري نامناسب با كاربري ها و دسترسي نا مناسب به بيمارستان و مراكز درماني و اورژانسي آسيب پذير تر از ديگر محدوده شهر مي باشند.