بررسي الگوي رفتاري عابران پياده در يك فضاي شهري نمونه موردي: ميدان شهدا در تهران

فاقد عنوان لاتين

فضاي شهري همواره بستري براي تجلي الگوي رفتاري و ميان‌كنش‌هاي ناشي از فعاليت‌هاي انساني واجتماعي است. رابطه انسان و فضا در محيط و مقياس‌هاي متفاوتي تبلور يافته و در ارتباط با سير تحول جامعه و شهر گسترش مي‌يابد. يكي از مهمترين جنبه‌هاي حضور انساني در فضاهاي شهري كه سبب سرزندگي و پويايي اين فضاها و نيز افزايش نقش اجتماعي آن‌ها مي‌شود، حركت در فضا است. امروزه انزواطلبي و كاهش تعامات اجتماعي يكي از مهمترين مشكلاتي است كه زندگي اجتماعي ساكنان شهرها را تهديد مي‌كند. از اين رو، نياز مردم به مكان‌هايي براي تعاملات اجتماعي و رفع نيازهاي رواني به يكي از ملزومات زندگي شهري تبديل شده است. با توجه به اينكه فضاهاي عمومي در شهرها، كانون بيشترين ناهنجاري‌هاي رفتاري هستند و كمتر توانسته‌اند زمينه‌هاي مناسب را براي سازماندهي نيازها و الگوهاي هنجاري و رفتاري مخاطبان خود فراهم آورند، طراحي يك راهبرد كارآمد مديريت رفتار، از جمله مهمترين نيازهاي برنامه‌ريزي و مديريت شهري براي اينگونه فضاهاست. در اين مقاله به تأثير ويژگي‌هاي محيطي بر رفتار عبوري انسان در فضاي شهري مي‌پردازيم. با نگاهي به عوامل مؤثر در رفتار محيطي، رابطه انسان و محيط، الگوي رفتاري انسان و طراحي و ويژگي‌هاي پياده‌روها ضمن انتخاب يك فضاي شهري (ميدان شهدا) الگوي رفتاري استفاده‌كنندگان از اين فضا مورد تحليل واقع شده است. نتيجه حاصل از اين پژوهش تأثير بسيار بالاي كيفيت كالبد، مبلمان موجود در فضا، تنوع كاربري‌هاي جاذب و... را بر الگوي رفتاري عابران پياده به ما نشان داد. ساختار پژوهش مبتني بر گردآوري اطلاعات، از شيوه كتابخانه‌اي (مقالات، كتاب‌ها، مجلات، پايان‌نامه‌ها و ...) و از شيوه ميداني (مشاهده و ضبط فيلم) استفاده شده است.