نقد فمينيستي رمان "رازي در كوچه ها" اثر فريبا وفي

نقد فمينيستي يا زن محور به عنوان يكي از رويكردهاي نقد ادبي در سال 1929 توسط ويرجينيا وولف، فمينيست پيش گام بريتانيايي در كتابي با عنوان «اتاقي از آن خود» بنيان نهاده شد. پرداختن به تجربه هاي زنانه، تعامل با جهان مردانه و بررسي شاخصه هاي سبك زنانه، از مهم ترين محورهاي اين شاخه از نقد است. در اين مقاله به بررسي تصوير زن در رمان رازي در كوچه ها از فريبا وفي، بر اساس مولفه هاي مذكور پرداخته مي شود. نويسنده به ترسيم كليشه «فرشته خانگي» مي پردازد؛ زني منفعل، كه در برابر بي رحمي هاي نظام مردسالار و خشونت هاي همسرش، براي حفظ آرامش خانه، زبان سكوت را برمي گزيند. در پايان هم در وضعيت زنان و روابطشان تغييري رخ نمي دهد. در اين اثر نيز مانند ديگر نوشته هاي زنانه، شاخصه هايي هم چون جزئي نگري، اطناب و پرحرفي، نوستالژي و دالان در دالان بودن به چشم مي خورد.