تحليلي بر مفهوم آيه مودّت و رابطه آن با أجر حضرت إبراهيم

آيه مودّت از آيات عقيدتي بسيار مهم و اختلافي ميان تفاسير فريقين است. بسياري از مفسران أهل سنت و برخي از تفاسير شيعه به جهت اعتقاد به عدم درخواست أجر دنيوي از سوي أنبياء گذشته، درخواست أجر براي پيامبر اسلام را بعيد دانسته اند. به نظر ميرسد تفاسير فريقين از توجه به سياق حاكم در داستان حضرت إبراهيم كه آيين حنيف را مقدم و دين اسلام را تالي آن ميداند، غفلت ورزيده اند؛ زيرا در آن داستان خداي متعال درخواست إمامت از سوي آن حضرت بر ذريّه خود در آخرالزّمان را إجابت نموده و از إمامت اعطايي به ذريّه آن حضرت با عنوان أجر دنيوي و حسنه ياد كرده است، حسنه اي كه خداي سبحان در آيه مودّت، مصاديق آن را أهلبيت نبوّت و رسالت از ذريّه حضرت إبراهيم در وهله نخست و عترت پيامبر إسلام در مرحله بعد معرفي فرموده است. با إتّخاذ چنين رويكردي و با بررسي مفهومي واژه هاي أجر، القربي و سياق حاكم بر آيه مودّت، ميتوان اختلافهاي أساسي ميان فريقين در مسئله خلافت بعد از پيامبر(ص) را پايان داد.