تبيين عوامل موثر بر برنامه ريزي مشاركتي در محلات مسكوني جهت دستيابي به رشد هوشمند با استفاده ازمدل آنتروپي شانون (مطالعه موردي: محله ايثارگران مشهد)

فاقد عنوان لاتين

اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از لحاظ ماهيت از نوع توصيفي- تحليلي مي باشد. چارچوب نظري اين پژوهش با استفاده از بررسي اسنادي و مطالعات ميداني در محدوده انجام شد.در واقع در اين پژوهش سعي مي شود براي دستيابي به اهداف كلان، همهي ذينفعان، ذي نفوذان به نوعي گردهم آمده و براي آينده شهر تصميم بگيرند، كه در ادامه تبديل به برنامه ها و طرح هاي اجرايي منجر شود. قسمت عمده اطلاعات اين تحقيق از طريق توزيع پرسشنامه به منظور شناخت ادراك شهروندان از محيط زندگي خود و همچنين جمع آوري اطلاعات اجتماعي، اقتصادي و... به صورت ميداني مورد ارزيابي قرار گرفته است. روش نمونه گيري تصادفي بوده است و حجم نمونه با استفاده از فرمول تصادفي معادل 138 نفر محاسبه شده است، در اين پژوهش جهت بررسي اطلاعات آماري حاكي از پرسشنامه با استفاده از نرم افزار SPSS از جدول توزيع فراواني، آزمون كاي اسكوئر و آزمون T - Test استفاده گرديد،همچنين براي تحليل رشد هوشمند در محدوده از مدل آنتروپي شانون بهره گرفته شده و در نهايت با استفاده از مدل ANPبه تعيين الويت بندي شاخص ها و مولفه هاي تحقيق از نظر مسئولين، شهروندان و متخصصين پرداخته شده است. از جمله راهكارهايي كه براي تقويت مشاركت پذيري در محلات جهت دستيابي به رشد هوشمند پيشنهاد گرديده است عبارتند از: آگاهي رساني، تعامل اجتماعي، به كارگيري سازمانهاي غير دولتي، اعتمادسازي و توانمندسازي مي باشد، همچنين بر اساس اطلاعات و مقادير به دست آمده از نتايج مدل آنتروپي شانون چنين استنباط مي شود كه در سال هاي 1395- 1390 رشد فيزيكي محله به صورت افقي (اسپرال) صورت گرفته است.