بازآفريني سكونت گاه هاي غيررسمي با بهره گيري از الگوي توسعه مبتني بر حمل و نقل TOD نمونه موردي : شهر همدان

فاقد عنوان لاتين

موضوع بازآفريني سكونت گاه هاي غيررسمي همواره به عنوان يكي از مهمترين چالش هاي مديران و برنامه ريزان شهري مطرح بوده است، تاكنون طرح هاي مختلفي جهت مديريت و ساماندهي اين گونه بافت ها صورت گرفته كه در به جز ارائه برخي از زيرساخت هاي شهري نتيجه اي قابل توجه در پي نداشته اند، با توجه به اينكه حدود يك سوم از جمعيت شهري ما در اين بافت ها زندگي مي كنند لذا لازم است به منظور ارتقاي كيفيت زيست و حفظ كرامت انساني در اين بافت ها با بهره گيري از روش هاي مداخله نوين از زوال روبه رشد آنها جلوگيري كرد،يكي ازمهمترين راهكارها استفاده از سرمايه بخش خصوصي با تهيه طرح هاي اجرايي با ريسك سرمايه گذاري پايين در اين بخش مي باشد، الگوي توسعه مبتني برحمل و نقل (TOD) به عنوان يكي ازتكامل يافته ترين الگوهاي توسعه شهري با استفاده بهينه از اراضي اطراف ايستگاه هاي حمل و نقل عمومي مي تواند ضمن بازسازي كالبدي زمينه سازتوسعه اقتصادي و اجتماعي در اين سكونت گاهها شود، در اين مقاله امكان سنجي و اولويت بندي بهره گيري از اين الگو در بازآفريني سكونت گاه هاي غير رسمي واقع در امتداد خط دو BRT شهر همدان با استفاده از مدل ANP مورد بررسي قرار گرفته است.نتايج حاصل از مدل تحليل شبكه نشان داد معيارهاي حمل و نقل ، شهرسازي و اقتصادي در رتبه هاي هاي اول تا سوم قرار گرفتند. و نيز با توجه به شاخص هاي(TOD) دو ايستگاه واقع شده در سكونت گاه هاي غير رسمي كه داراي قابليت تراكم و اختلاط كاربري بالاتري هستند، از امتياز بيشتري برخوردار هستند. و نيز با توجه به نقش ترانزيتي محورهاي شرياني شهرهمدان، به جهت ارتباط مركز و جنوب كشور به سه استان غرب كشور و تردد وسايط نقليه از اين محور ايستگاه هايي كه به دروازه شهر نزديك تر هستند به لحاظ عملكردي قابليت بالاتري نسبت به ساير ايستگاهها جهت بهره گيري از الگوي TOD دارند.