بررسي ساختار كلي و تناقض ‌گويي موجود در ساخت منظومه فـرهاد و شيرين وحشي بافقي

سرودن منظومه هاي غنايي در ايران داراي پيشينه ي بسيار كهن مي باشد كه مي توان ويس و رامين فخرالدين اسعد گرگاني را شاهدي بر اين مدعا دانست. ساليان سال است كه اين منظومه در ميان تمام منظومه هاي غنايي آثار نظامي از حيث كليت و موضوع اهل ذوق و ادب را مجذوب خود ساخته و به دنبال خود كشانده است، در بين آثار موفق تقليدي در قرن دهم هجري مي توان منظومه ي فرهاد و شيرين وحشي بافقي را نام برد كه هم در عصر شاعر و هم بعد از او توانست شهرت فراواني را به دست آورد، در اين مقاله برآنيم تا به بررسي جنبه هاي گوناگون ساختاري اين منظومه بپردازيم. نتايج تحقيق حاضر نشان ميدهد كه تعدد سرايندگان باعث ضعف كلام و بروز تناقضاتي در شيو ه بيان داستان در منظومه فرهاد و شيرين شده است.