تأثير خودآزاري بر تصويرسازي در اشعار كليم كاشاني

The Impact of Masochism on imageries in the poems of Kelim Kashani

يكي از شاخصه هاي محتوايي شعر سبك هندي تمايل شديد شاعران به خودآزاري و اظهار علاقه و دلبستگي به عوامل رنج آفرين و آزاردهنده مي باشد. اشك، گريه، خون، درد، سختي، مصيبت، گرايش به مرگ و... در آثار اين شاعران به وفور قابل رؤيت است. گرايش به آزاربيني در آثار اين شاعران تا بدانجاست كه مي توان آن را يكي از ويژگيهاي اصلي و اساسي سبك هندي به شمار آورد. اين تمايل به خودآزاري به گونه هاي متنوعي بيان گرديده و موجبات تنوع و رنگارنگي خيالات شاعران اين سبك را فراهم آورده است، به طوري كه ساحت مضموني سبك هندي به ميزان معتنابهي از اين رهگذر غنا پذيرفته است. در اين پژوهش نگارندگان بر آنند است تا پيوندي ميان خودآزاري و زيباشناسي در اشعار كليم كاشاني بيابد. با توجه به آنكه تصوير سازي در سبك هندي مورد توجه بسيار قرار دارد، كليم كاشاني توانسته است با روحيۀ بدبيني خود تصاوير زيبايي از تركيب اين ويژگي روانشناسانه و تخيل شاعرانه خلق كند.

Indian poetry is characterized by intense Masochistic tendencies of the poet and expression of interest and attachment to painful and annoying things. Tear, cry, blood, pain, difficulty, calamity, death drive... are clearly visible in the works of these poets. The intense Masochistic tendencies are considered to be one of the main features of the Indian poetry. In the present research, attempts are made to discover the link between masochism and aesthetics in the poems of the Kelim Kashani. Given that imagery has received considerable attention in Indian poetry, Kalim Kashani has managed to use his pessimism to combine this psychological factor and poetic imaginations and create beautiful images. This feature is so prominent in the works of this poet such that, he refers to prophets who suffered a lot during their lifetime even in his allusions.